Η ψυχολόγος Μαρία Μεραμβελιωτάκη-Simon* λέει ναι και μας δείχνει πώς γίνεται βήμα-βήμα η τελετή απελευθέρωσης........
Μια προσωπική μαρτυρία«Η Λ. με κοιτάει όπως πάντα, όταν κάνει μια τέτοια δήλωση, με μάτια υγρά και κόκκινα. «Ξέρω», λέει και κάνει μια παύση δευτερολέπτων, «ξέρω τι φταίει για όλα αυτά. Το καταλαβαίνω τώρα πολύ καλά μετά από τόσο καιρό που κάνω τα ίδια λάθη, τα οποία στην αρχή δε μου φαίνονται καν λάθη αλλά απλώς ο μοναδικός δρόμος για να πορευτώ. Δεν έχω μάθει τίποτε άλλο!
Έτσι μεγάλωσα, αυτά έμαθα από την οικογένεια μου, όχι με τρόπο άμεσο αλλά έμμεσο, όπως μαθαίνεις πολλά πράγματα. Θέλω να πω, δεν μου είπαν ποτέ πως θα πρέπει να κριτικάρω τον κάθε σύντροφό μου σε κάθε ευκαιρία. Ούτε πως θα πρέπει να ανέχομαι διαρκείς προσβολές και κριτική.
Απλώς έτσι λειτουργούσαμε. Ο ένας κριτίκαρε και πρόσβαλε τον άλλο ασταμάτητα. Για να βελτιωθεί, υποτίθεται. Ή για να εκφράσει τα παράπονά του. Μου πήρε καιρό για να καταλάβω πως είτε διαλέγω συντρόφους που μπορώ να προσβάλλω είτε άλλους που ξέρω ότι θα με απορρίψουν και θα με κριτικάρουν. Έτσι όλα περιστρέφονται μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Και σκέφτομαι ότι μπορεί και να μη γίνεται να βγεις εν τέλει, γιατί πώς μπορείς να αλλάξεις τόσο ολοκληρωτικά;».
Η αυτογνωσία είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την αλλαγή. Μόνη της όμως δεν εγγυάται τη μεταμόρφωση. Πόσοι και πόσοι από εμάς, ενώ γνωρίζουμε τις αιτίες των προβλημάτων στη ζωή μας, εξακολουθούμε να αισθανόμαστε παγιδευμένοι μέσα σε αυτά χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να επιφέρουμε την αλλαγή;
Η ουσία της πραγματικής εσωτερικής μεταμόρφωσης κρύβεται στο να δεχτούμε να κόψουμε το σχοινί που μας κρατά αγκιστρωμένους στο παρελθόν, να το απελευθερώσουμε και να αφεθούμε στη ροή του τώρα.
Βέβαια, όπως η αλλαγή έχει τα πλεονεκτήματά της, έτσι και η μη αλλαγή έχει τα δικά της. Ένας από τους λόγους που διαιωνίζουμε τον χορό μας μέσα σε αυτόν τον κύκλο είναι πως βολευόμαστε μέσα σε κάτι που ήδη γνωρίζουμε και μοιάζει οικείο κι ασφαλές: Μία δίκαιη εξήγηση των παθών μας και μετάθεση ευθύνης είτε στους άλλους είτε στις συνθήκες.
Άλλοτε πάλι το πρόβλημα γίνεται τόσο δικό μας, που αποτελεί κομμάτι της ταυτότητάς μας. Εάν δεν είμαι ο «αγχώδης Γιώργος» ή η «μοναχική Μαρία», τότε ποιος/ποια είμαι; Εάν αποτινάξω από πάνω μου όλο τον πόνο του παρελθόντος, τους φόβους μου, τις προδοσίες που μου έγιναν, τι θα μου μείνει απόλυτα δικό μου, απόλυτα χαρακτηριστικό του εαυτού μου;».
Η αυτογνωσία είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την αλλαγή. Μόνη της όμως δεν εγγυάται τη μεταμόρφωση. Πόσοι και πόσοι από εμάς, ενώ γνωρίζουμε τις αιτίες των προβλημάτων στη ζωή μας, εξακολουθούμε να αισθανόμαστε παγιδευμένοι μέσα σε αυτά χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να επιφέρουμε την αλλαγή;
Η ουσία της πραγματικής εσωτερικής μεταμόρφωσης κρύβεται στο να δεχτούμε να κόψουμε το σχοινί που μας κρατά αγκιστρωμένους στο παρελθόν, να το απελευθερώσουμε και να αφεθούμε στη ροή του τώρα.
Βέβαια, όπως η αλλαγή έχει τα πλεονεκτήματά της, έτσι και η μη αλλαγή έχει τα δικά της. Ένας από τους λόγους που διαιωνίζουμε τον χορό μας μέσα σε αυτόν τον κύκλο είναι πως βολευόμαστε μέσα σε κάτι που ήδη γνωρίζουμε και μοιάζει οικείο κι ασφαλές: Μία δίκαιη εξήγηση των παθών μας και μετάθεση ευθύνης είτε στους άλλους είτε στις συνθήκες.
Άλλοτε πάλι το πρόβλημα γίνεται τόσο δικό μας, που αποτελεί κομμάτι της ταυτότητάς μας. Εάν δεν είμαι ο «αγχώδης Γιώργος» ή η «μοναχική Μαρία», τότε ποιος/ποια είμαι; Εάν αποτινάξω από πάνω μου όλο τον πόνο του παρελθόντος, τους φόβους μου, τις προδοσίες που μου έγιναν, τι θα μου μείνει απόλυτα δικό μου, απόλυτα χαρακτηριστικό του εαυτού μου;».
Χρειάζεται να ανοίξεις χώρο για νέες εμπειρίεςΓια να υποδεχθείς το καινούριο, θα πρέπει να πετάξεις κάτι από το παλιό, γιατί οτιδήποτε και αν έρθει στη ζωή σου χρειάζεται χώρο. Αν η ντουλάπα σου είναι γεμάτη με ρούχα που κρατάς από τότε που γεννήθηκες, δε θα έχεις χώρο για άλλα, νέα ρούχα. Αλλά ακόμα και αν τελικά κάνεις χώρο και τα πιέσεις να μπουν κι αυτά μέσα, ίσως την επόμενη φορά να μην μπορέσεις καν να τα βρεις για να τα φορέσεις.
Γι΄ αυτό ρώτησε τον εαυτό σου: Πόση προθυμία έχω να ελευθερώσω το παρελθόν από μέσα μου; Πόση προθυμία έχω να ξεβολευτώ; Να αφεθώ; Να κάνω λάθος; Να παρατήσω το οικείο, που δε με βοηθά για κάτι νέο και άγνωστο;
Τελετή απελευθέρωσηςΈνας συμβολικός τρόπος για να πεις αντίο σε κομμάτια του παρελθόντος που ακόμα σε βαραίνουν είναι να κάνεις ένα «τελετουργικό» απελευθέρωσης.
• Δημιούργησε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την τελετή. Ίσως είναι χρήσιμο να αποσυρθείς σε ένα ήσυχο μέρος του σπιτιού, να χαμηλώσεις τα φώτα, να ανάψεις κεριά και να βάλεις την αγαπημένη σου μουσική.
• Γράψε μία λίστα πραγμάτων από το παρελθόν, τα οποία θα ήθελες να απελευθερώσεις από τη ζωή σου. Θυμήσου ότι «απελευθερώνω» δε σημαίνει σβήνω ή ξεφορτώνομαι. Σημαίνει πως είμαι έτοιμος/η να αγκαλιάσω μια νέα πραγματικότητα του εαυτού μου, μια πραγματικότητα, που ήταν πάντα μέσα μου, αλλά ο φόβος μου την κρατούσε κρυφή. Στο ίδιο χαρτί γράψε μία άλλη λίστα των πραγμάτων που χρειάζεται να αποδεχθείς, να αγκαλιάσεις, για να είσαι σε καλύτερη θέση να απελευθερώσεις το παρελθόν.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ: Το να κατηγορώ τους γονείς μου για τα προβλήματά μου.• Έπειτα πάρε ένα ψαλίδι και κόψε τη λίστα σε μικρά κομμάτια έτσι ώστε κάθε χαρτάκι να έχει μόνο ένα θέμα με ένα «Απελευθερώνω» και ένα «Αγκαλιάζω». Πάρε τα χαρτάκια μαζί σου σε ένα μέρος που είναι ασφαλές να τα κάψεις. Ανάφερε δυνατά κάθε πράγμα που απελευθερώνεις και κάθε ένα που αγκαλιάζεις και ύστερα κάψε τα.
ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ: Τη συγχώρεση για τους γονείς μου.
• Όταν τελειώσεις, γράψε σε ένα χαρτί τα πρακτικά βήματα που θα ήθελες να κάνεις, προκειμένου να εκπληρώσεις το «Αγκαλιάζω» και να υποστηρίξεις μια συνεχή αλλαγή για τα κομμάτια του παρελθόντος που απελευθέρωσες».
* Μαρία Μεραμβελιωτάκη – Simon: Συμβουλευτική ψυχολόγος – NLP Practitioner
Πηγή:happymind.gr
NewsRoom Mykonos Ticker
