Αν περιμένεις το πότε, θα γίνει ποτέ.

Η ζωή είναι ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτεια. Ένα ταξίδι που κανένας δεν μπορεί......

να μας υποσχεθεί κάτι. Όχι γιατί δεν το θέλει, απλώς γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Κι όταν αυτό το φιλοσοφήσουμε και το αναζητήσουμε σε βάθος. Θα φτάσουμε στο λογικό συμπέρασμα, ή τώρα ή ποτέ.

Οι άνθρωποι όμως, σαν να έχουν έναν συμβολαιογράφο στη ζωή τους εναποθέτουν τη ζωή τους σε ένα πότε. Δηλαδή για να ζήσουν θέλουν να έχουν κατάλληλες προϋποθέσεις. Κι όμως αυτές μπορεί να μην έρθουν κι έτσι οι άνθρωποι χάνουν, μέρες και στιγμές από τη ζωή τους και έχουν δημιουργήσει έναν «κουμπαρά» ζωής.

Έτσι περιμένουν αυτό το πότε να έρθει στη ζωή τους. Ο κουμπαράς αυτός του αναβάλω, είναι γεμάτος με πότε. Όπου στα περισσότερα έρχεται να βιωθεί το ποτέ. Γιατί η κάθε ηλικία και το κάθε τι είναι για να βιωθεί εκείνη την στιγμή, εκείνες τις μέρες.

Εκείνος ο καφές που θυσιάσαμε στον βωμό του «έχω να σιδερώσω». Εκείνη η βόλτα που θυσιάσαμε «πότε θα έχω χρόνο». Μικρές και πολύτιμες στιγμές με τους ανθρώπους μας χάθηκαν και συνεχίζουν να χάνονται, άδοξα και άδικα. Λες και έχουμε βάλει στοίχημα με τους εαυτούς μας, να περνάμε καλά όταν και άμα έρθουν αυτά τα πότε. 

Και τελικά έρχεται το ποτέ συνοδευόμενο από το τίποτε.
Οπότε καλό είναι να φιλοσοφήσουμε και να καταλάβουμε ότι η ευκαιρία είναι σήμερα, τώρα. Κάθε μας πολύτιμο τώρα ας το αξιοποιούμε με οδηγό την πίστη και την αγάπη και όχι με τον φόβο και του τι θα απογίνουμε. 

Όσο συντηρούμε τον φόβο και του τι θα απογίνουμε, παίρνουμε απόσταση μεγάλη από την πίστη και έτσι ο φόβος θα μας χτυπάει χωρίς έλεος.
Ζήσε το σήμερα σαν να είναι μοναδικό, έχουμε ακούσει να λένε. 

Μπορούμε να το δοκιμάσουμε. Όσα και να χρωστάμε, όσες και να είναι οι υποχρεώσεις, είναι η στιγμή μας να ζήσουμε με πίστη και με αγάπη. Πάντα θα χρωστάμε και πάντα θα έχουμε υποχρεώσεις, όπως και προβλήματα γενικά. Αυτά όσο τα συντηρούμε μέσα από την παθητική μας φοβική συμπεριφορά, απλώς τα «βοηθάμε» να απλώνονται στο κάθε τι μας.

Δεν χρειάζεται να πούμε δεν μας νοιάζει το τάδε πρόβλημα. Απλώς το τάδε πρόβλημα θα το λύσουμε πολύ πιο εύκολα, αν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας για λίγο να αλλάξουν διάθεση. Να βάλουμε μέσα στην απλή μας καθημερινή «τρέλα» από υποχρεώσεις και την ανθρώπινη μας ανάγκη και απόλαυση, στο δυνατό μέτρο. Άλλωστε για να περάσουμε υπέροχα και τέλεια, δεν χρειαζόμαστε πολλά. 

Μια καλή παρέα φτάνει και περισσεύει. Ούτε ο τόπος αλλά ούτε και τα χρήματα φτιάχνουν το τέλειο, αλλά η παρέα. Οι δικοί μας άνθρωποι, φίλοι, με εκείνους που νιώθουμε καλά. Το να δοκιμάσουμε να βγούμε από την καθημερινή μας τρέλα και να κάνουμε ένα «διάλειμμα» θα μας βοηθήσει σε όλη την υπόλοιπη μέρα μας. 

Η ζωή μας ανήκει και δεν μας περιμένει. Τρέχει σαν το τρένο που έχει έναν προορισμό, άγνωστο κατά βάση. Η μία ιδέα είναι να περιμένουμε πότε θα κάνει στάση και η άλλη είναι να αξιοποιήσουμε το ίδιο το ταξίδι κατά τη διάρκειά του.
Δωροθέα

Πηγή: zefira21.blogspot.gr
Newsroom MykonosTicker