της Άννας Λυδάκη, καθηγήτριας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Ο τρόπος που υποδέχτηκαν ορισμένοι κριτικοί την ταινία του Μανούσου Μανουσάκη και οι κριτικές του κοινού........
Ο τρόπος που υποδέχτηκαν ορισμένοι κριτικοί την ταινία του Μανούσου Μανουσάκη και οι κριτικές του κοινού........
μου θύμισαν το ξεπερασμένο δίπολο ανώτερος και κατώτερος ή λαϊκός και μαζικός πολιτισμός, που δημιούργησε η αστική κοινωνία:
Οι μεν πρώτοι –οι κριτικοί- ήταν συγκαταβατικοί ή και αρνητικοί, ενώ οι περισσότερες κριτικές του κοινού ήταν ενθουσιώδεις και βαθμολόγησαν την ταινία με 3,5 αστέρια κατά μέσο όρο (Αθηνόραμα).
Το εύληπτο συχνά κατακρίνεται από τους οπαδούς της τέχνης για την τέχνη, όμως η τέχνη δεν μπορεί να είναι μονόλογος, ιδιαίτερα αν πρόκειται για μια λαϊκή τέχνη (με την έννοια του pop), όπως ο κινηματογράφος που απευθύνεται στο ευρύ κοινό.
Το εύληπτο συχνά κατακρίνεται από τους οπαδούς της τέχνης για την τέχνη, όμως η τέχνη δεν μπορεί να είναι μονόλογος, ιδιαίτερα αν πρόκειται για μια λαϊκή τέχνη (με την έννοια του pop), όπως ο κινηματογράφος που απευθύνεται στο ευρύ κοινό.
Άλλωστε τα κριτήρια για το τι είναι υψηλή τέχνη δεν είναι σταθερά, τα όριά της είναι ρευστά και συχνά η «κανονική» κουλτούρα μπορεί να γίνει «λαϊκή», ενώ στοιχεία της λαϊκής τέχνης υπεισέρχονται και στην υψηλή κουλτούρα.
Επιπροσθέτως, επιστημονικές έρευνες των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι η μαζική αποδοχή πολιτισμικών προϊόντων είναι περισσότερο κριτική απ’ όσο πίστευαν παλαιότερα και, σε τελική ανάλυση, κανείς δεν μπορεί να είναι αυθεντία σχετικά με τα πολιτισμικά προϊόντα.
Το «Ουζερί Τσιτσάνης» του Μανούσου Μανουσάκη άρεσε στον κόσμο, που αγνόησε τις όποιες κριτικές και απόλαυσε την ταινία, μια ακριβή και προσεγμένη παραγωγή, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Σκαμπαρδώνη.
Το «Ουζερί Τσιτσάνης» του Μανούσου Μανουσάκη άρεσε στον κόσμο, που αγνόησε τις όποιες κριτικές και απόλαυσε την ταινία, μια ακριβή και προσεγμένη παραγωγή, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Σκαμπαρδώνη.
Ο σκηνοθέτης έδεσε άψογα τα γεγονότα της εποχής με μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε ένα Έλληνα και μια Εβραία και το ουζερί του Τσιτσάνη και τα ανεπανάληπτα τραγούδια του γίνονται το φόντο, όπου εκτυλίσσεται το στόρι με πολύ καλούς ηθοποιούς (Κωνσταντίνου, Φραγκούλης, Στάνκογλου, Σκιαδαρέσης, Χειλά-Φαμέλη, Τρουφάκου κ.ά.)
Σκηνικά, κοστούμια, αυτοκίνητα, το τρένο (το ίδιο που είχε χρησιμοποιηθεί στην πραγματικότητα για να μεταφερθούν τότε οι Εβραίοι), τα μουσικά όργανα, όλα δείχνουν την έντιμη προσπάθεια για το καλύτερο.
Το σημαντικό, όμως, είναι ότι μεγάλο ζητούμενο σε κάθε μορφή τέχνης, η επικοινωνία δημιουργού και κοινού, επιτυγχάνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση γι’ αυτό και η ταινία αρέσει και συγκινεί.
Πηγή: protagon.gr
Newsroom MykonosTicker
Το σημαντικό, όμως, είναι ότι μεγάλο ζητούμενο σε κάθε μορφή τέχνης, η επικοινωνία δημιουργού και κοινού, επιτυγχάνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση γι’ αυτό και η ταινία αρέσει και συγκινεί.
Πηγή: protagon.gr
Newsroom MykonosTicker
