Του Dan Beucke
Όπως έγραψε ο Max Abelson του Bloomberg στο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα, το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών περνά στην αντεπίθεση, καθώς πολλοί δισεκατομμυριούχοι θεωρούν ότι στο πρόσωπό τους στοχοποιείται άδικα ο πλούτος, η επιτυχία και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Μερικές από τις δηλώσεις που έκαναν είναι πραγματικά αποκαλυπτικές:.....
• John A. Allison IV, πρώην CEO της τράπεζας BB&T: «Αντί να τη λέμε
επίθεση κατά του 1%, ας την ονομάσουμε καλύτερα επίθεση κατά των πολύ
παραγωγικών ανθρώπων. Η επίθεση αυτή είναι καταστροφική».Όπως έγραψε ο Max Abelson του Bloomberg στο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα, το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών περνά στην αντεπίθεση, καθώς πολλοί δισεκατομμυριούχοι θεωρούν ότι στο πρόσωπό τους στοχοποιείται άδικα ο πλούτος, η επιτυχία και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Μερικές από τις δηλώσεις που έκαναν είναι πραγματικά αποκαλυπτικές:.....
• Robert Rosenkranz, CEO της Delphi Financial Group: «Είναι γεγονός ότι σχεδόν όλες οι θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα στην Αμερική δημιουργούνται από τις αποφάσεις που παίρνει αυτό το “1%”, είτε πρόκειται για προσλήψεις είτε για επενδύσεις. Καθώς η εμπιστοσύνη αυτών των ανθρώπων στο μέλλον θα επηρεάσει τη λήψη των παραπάνω αποφάσεων περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα, δεν έχει νόημα να υπονομεύεται η εμπιστοσύνη τους με τη δαιμονοποίησή τους».
• Leon Cooperman, Πρόεδρος της Omega Advisers: «Θα κερδίσετε περισσότερα από εμένα αν μου φέρεστε με σεβασμό».
• Bernard Marcus, συνιδρυτής της Home Depot, για τη στόχευσή του από τους διαδηλωτές: «Ποιος δίνει σημασία σε μερικούς ανόητους; Πλάκα μου κάνετε;»
Είναι σαφές ότι οι τιτάνες αυτοί του επιχειρηματικού κόσμου, βλέποντας το δημόσιο διάλογο στην Ουάσιγκτον αλλά και αλλού να απομακρύνεται από τις φορολογικές μειώσεις και να στρέφεται προς την ανισότητα των εισοδημάτων, δίνουν και παραδίνουν σημασία. Άλλοι εντυπωσιάζονται από το πώς έφτασαν εκεί που έφτασαν ορισμένοι μεγιστάνες αφού έχουν τόσο μεγάλες ευαισθησίες. Όπως και να έχει, από τις παραπάνω δηλώσεις προκύπτουν δύο πράγματα: 1) Η στρατηγική που προκρίνεται είναι η εξίσωση του πλούτου μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας και 2) Αν μη τι άλλο, όμιλοι όπως ο Job Creators Alliance, του οποίου ο Marcus είναι ιδρυτικό μέλος, είναι υπέρ όχι της αύξησης αλλά της μείωσης των φόρων για τους μεγαλοεισοδηματίες.
Το πρώτο επιχείρημα είναι υπό συζήτηση. Το δεύτερο, ότι τελικά το θέμα είναι η διαμάχη για τους φορολογικούς συντελεστές, δεν προκαλεί έκπληξη. Η φορολογία και η σχέση της με τα αυξανόμενα εισοδήματα των πλουσιότερων Αμερικανών αποτέλεσε πρόσφατα αντικείμενο έντονης δημόσιας συζήτησης, στο businessweek αλλά και αλλού. Έχουν ακουστεί λογικά επιχειρήματα τόσο υπέρ όσο και κατά των υψηλότερων οριακών φορολογικών συντελεστών. Ωστόσο, οι προσπάθειες αντιμετώπισης της αμερικανικής δημοσιονομικής κρίσης μέσω της Επιτροπής Bowles-Simpson και της “μεγάλης συναίνεσης” του Αμερικανού Προέδρου Barack Obama αναχαιτίστηκαν εδώ και μήνες από εκείνους που ουσιαστικά προβάλλουν τα ίδια επιχειρήματα με τον Marcus και τους άλλους. Επομένως είναι κάπως υποκριτικό να τα αποδίδουμε σε «ανόητους» που τότε δεν είχαν καν συγκεντρωθεί στο Zuccotti Park, απ’ όπου ξεκίνησε το κίνημα Occupy Wall Street.
Παρόλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε από πού προέρχεται ο θρήνος και ο οδυρμός του 1% των πλουσιότερων Αμερικανών. Δεν έχει πλάκα όταν φραγκάτο σε ανεβάζουν, λεφτά σε κατεβάζουν, είτε παίζεις τένις με τον Cooperman στη λέσχη St. Andrews Country Club, είτε αγοράζεις ομόλογα στην JPMorgan Chase. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, όλοι, ανεξαρτήτως κοινωνικού επιπέδου, θα ήθελαν μια ένεση αυτοπεποίθησης. Γι’ αυτό θα κλείσουμε το παρόν άρθρο με μια φωτογραφία από τη συλλογή της Dulce Pinzón με τους ήρωες εν ώρα εργασίας που περνούν απαρατήρητοι.
(Φωτογραφίες: Robyn
Beck/AFP/Getty Images, Dulce Pinzon/zReportage.com/ZUMA)
Τελευταία ενημέρωση: Το άρθρο του Max Abelson εξακολουθεί να δημιουργεί αίσθηση στην μπλογκόσφαιρα.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα γράφτηκε από τον Josh Brown στο The Reformed Broker, με τη μορφή επιστολής προς τον Jamie Dimon, CEO της JPMorgan Chase & Co. Ο Brown υποστηρίζει ότι οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν μισούν τους πλούσιους, αλλά απεναντίας τρέφουν μεγάλο σεβασμό για τις ιστορίες επιτυχίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διάχυτες εκδηλώσεις θλίψης για το θάνατο του Steve Jobs, ο οποίος είχε «περισσότερα χρήματα από όσα έχετε εσείς ή οποιοδήποτε άλλο από τα φιλαράκια σας της “συμμαχίας θέσεων εργασίας”». Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο Dimon και οι όμοιοί του, σύμφωνα με τον Brown, είναι το εξής:
Η Αμερική μισεί τα άδικα προνόμια, μισεί τους ανισότιμους όρους του παιχνιδιού και τον ευνοιοκρατικό καπιταλισμό χωρίς την απειλή χρεοκοπίας, μισεί τα ιδιωτικοποιημένα κέρδη και τις εξωτερικευμένες απώλειες, μισεί τις αλλαγές στους κανόνες που ευνοούν τους λίγους εις βάρος των πολλών και μισεί όσους δέχτηκαν οικονομική στήριξη μέσα από τα πακέτα διάσωσης και δεν επιδεικνύουν το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας ή ταπεινότητας μπροστά στα τόσα δεινά που ακολούθησαν.
Τελευταία ενημέρωση: Το άρθρο του Max Abelson εξακολουθεί να δημιουργεί αίσθηση στην μπλογκόσφαιρα.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα γράφτηκε από τον Josh Brown στο The Reformed Broker, με τη μορφή επιστολής προς τον Jamie Dimon, CEO της JPMorgan Chase & Co. Ο Brown υποστηρίζει ότι οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν μισούν τους πλούσιους, αλλά απεναντίας τρέφουν μεγάλο σεβασμό για τις ιστορίες επιτυχίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διάχυτες εκδηλώσεις θλίψης για το θάνατο του Steve Jobs, ο οποίος είχε «περισσότερα χρήματα από όσα έχετε εσείς ή οποιοδήποτε άλλο από τα φιλαράκια σας της “συμμαχίας θέσεων εργασίας”». Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο Dimon και οι όμοιοί του, σύμφωνα με τον Brown, είναι το εξής:
Η Αμερική μισεί τα άδικα προνόμια, μισεί τους ανισότιμους όρους του παιχνιδιού και τον ευνοιοκρατικό καπιταλισμό χωρίς την απειλή χρεοκοπίας, μισεί τα ιδιωτικοποιημένα κέρδη και τις εξωτερικευμένες απώλειες, μισεί τις αλλαγές στους κανόνες που ευνοούν τους λίγους εις βάρος των πολλών και μισεί όσους δέχτηκαν οικονομική στήριξη μέσα από τα πακέτα διάσωσης και δεν επιδεικνύουν το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας ή ταπεινότητας μπροστά στα τόσα δεινά που ακολούθησαν.
Πηγή:www.capital.gr
Επιμέλεια : NewsRoom Mykonos Ticker
