Έχετε ακούσει μαθητές να βρίζονται μεταξύ τους;
«Ποιο πράγμα είναι στον άνθρωπο καλό και κακό μαζί;»
ρώτησαν το σοφό Ανάχαρση. «Η γλώσσα», απάντησε σιγανά εκείνος...
Η τάξη οφείλει να λειτουργεί ως μια οικογένεια!!
Πότε είναι οικογένεια;
«Μια οικογένεια» είναι πάνω από όλα μια κοινότητα σκέψεων και συναισθημάτων, είναι η αρμονία της καρδιάς, του σώματος και του πνεύματος.
Πότε είναι οικογένεια;
«Μια οικογένεια» είναι πάνω από όλα μια κοινότητα σκέψεων και συναισθημάτων, είναι η αρμονία της καρδιάς, του σώματος και του πνεύματος.
Τα μέλη της οφείλουν να βλέπουν στην ίδια κατεύθυνση.
Οι εκπαιδευτικοί της πράξης αναγνωρίζουμε ότι ο βασικός και θανάσιμος
εχθρός του σχολείου είναι η πλήξη κι όλοι μας οφείλουμε να
δημιουργήσουμε ένα σχολείο που γοητεύει τους μαθητές και δεν τους κάνει
να υποφέρουν από ανία!!
Ο δεύτερος εχθρός του καλού σχολείου είναι η «κακή κριτική» που ασκούν οι μαθητές μεταξύ τους, του τύπου: «σπασίκλα», «φυτό», βρισιές κάθε είδους!!
Οι μαθητές λόγω ηλικίας αγαπούν ειλικρινά και αποδέχονται τους συμμαθητές τους. Όμως συχνά διαπιστώνουμε ότι είναι ανελέητοι στη μεταξύ τους κριτική και με τον τρόπο αυτό διαταράζεται η καλή σχέση τους. Εμπόδια της σχέσης με τους συμμαθητές τους μπαίνουν εξαιτίας των «χαρακτηρισμών» και υποτιμητικών «επιθέτων» που χρησιμοποιούν. Εάν ρωτηθούν, γιατί προσβάλλουν το συμμαθητή τους, απαντούν: «ήταν αστείο»!!
Ο δεύτερος εχθρός του καλού σχολείου είναι η «κακή κριτική» που ασκούν οι μαθητές μεταξύ τους, του τύπου: «σπασίκλα», «φυτό», βρισιές κάθε είδους!!
Οι μαθητές λόγω ηλικίας αγαπούν ειλικρινά και αποδέχονται τους συμμαθητές τους. Όμως συχνά διαπιστώνουμε ότι είναι ανελέητοι στη μεταξύ τους κριτική και με τον τρόπο αυτό διαταράζεται η καλή σχέση τους. Εμπόδια της σχέσης με τους συμμαθητές τους μπαίνουν εξαιτίας των «χαρακτηρισμών» και υποτιμητικών «επιθέτων» που χρησιμοποιούν. Εάν ρωτηθούν, γιατί προσβάλλουν το συμμαθητή τους, απαντούν: «ήταν αστείο»!!
Αυτό παρατηρείται κυρίως λόγω
-της συναναστροφής των παιδιών με τους ενήλικες και τις προκαταλήψεις τους
και
-των αρνητικών προτύπων από την κακή τηλεόραση της εποχής μας.
Μέσα από τον αστεϊσμό, προσβάλλουν, πληγώνουν, ετικετοποιούν και στιγματίζουν (φαινόμενο θυματοποίησης).
Τα παιδιά στην κακή κριτική τους εφορμούν με προκαταλήψεις, που έχουν στερεωθεί από το οικογενειακό περιβάλλον. «Οι προκαταλήψεις είναι ένα είδος συναισθηματικής παιδείας, που διδάσκεται στην αρχή της ζωής, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεριζωθούν ακόμα και σε ενήλικες, που συνεργάζονται ομαλά προς την κατεύθυνση αυτή», μας εξηγεί ο Daniel Goleman.
Μέσα από τον αστεϊσμό, προσβάλλουν, πληγώνουν, ετικετοποιούν και στιγματίζουν (φαινόμενο θυματοποίησης).
Τα παιδιά στην κακή κριτική τους εφορμούν με προκαταλήψεις, που έχουν στερεωθεί από το οικογενειακό περιβάλλον. «Οι προκαταλήψεις είναι ένα είδος συναισθηματικής παιδείας, που διδάσκεται στην αρχή της ζωής, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεριζωθούν ακόμα και σε ενήλικες, που συνεργάζονται ομαλά προς την κατεύθυνση αυτή», μας εξηγεί ο Daniel Goleman.
ΣΤΟΧΟΣ μας είναι η ενίσχυση του αυτοσυναισθήματος του
παιδιού που βάλλεται από την ανελέητη κριτική.«Τίποτα δε βοηθάει την
επιτυχία όσο η ίδια η επιτυχία».
Στις περιπέτειες του Ρομπέν των Δασών, ο Ρομπέν συμβουλεύει ένα νεαρό οπαδό: «Πες μας τα βάσανά σου και μίλα ελεύθερα. Αν κυλήσουν σαν το ρυάκι τα λόγια, η καρδιά θα ξαλαφρώσει από τη θλίψη της. Είναι σαν να ανοίγεις τη βάνα για τα απόνερα, όταν η δεξαμενή του μύλου έχει πια πλημμυρίσει». Αυτό το δείγμα λαϊκής σοφίας αξίζει πολλά. Φαίνεται πως το ξελάφρωμα μιας ραγισμένης καρδιάς είναι σπουδαίο γιατρικό.
Ως μέσο εκτόνωσης του φαινομένου της κακής κριτικής των μαθητών μεταξύ τους υπάρχει «Το παιχνίδι της νέας Ταυτότητας», όπου κατά βήμα βοηθάει αποτελεσματικά.
Η διαδικασία είναι:
-1ο βήμα: οι παρόντες μαθητές γράφουν σε ένα «χαρτάκι» το όνομά τους
-2ο βήμα: ανακατεύουμε τα χαρτάκια – κλήρους σε ένα κουτί
-3ο βήμα: παίρνουν ύστερα από το κουτί τυχαία την «Νέα Ταυτότητα» τους (που κανονικά γράφει το όνομα ενός άλλου συμμαθητή τους) και
-4ο βήμα: αυτοπαρουσιάζεται με τη νέα του ταυτότητα. Μιλάει για τον «εαυτό» του.
-5ο βήμα: τα άλλα παιδιά συμπληρώνουν την κριτική τους και έμμεσα αποκαλύπτουν στον «αληθινό» συμμαθητή τους τη γνώμη τους.
-2ο βήμα: ανακατεύουμε τα χαρτάκια – κλήρους σε ένα κουτί
-3ο βήμα: παίρνουν ύστερα από το κουτί τυχαία την «Νέα Ταυτότητα» τους (που κανονικά γράφει το όνομα ενός άλλου συμμαθητή τους) και
-4ο βήμα: αυτοπαρουσιάζεται με τη νέα του ταυτότητα. Μιλάει για τον «εαυτό» του.
-5ο βήμα: τα άλλα παιδιά συμπληρώνουν την κριτική τους και έμμεσα αποκαλύπτουν στον «αληθινό» συμμαθητή τους τη γνώμη τους.
Εάν χειριστούμε το παιχνίδι αυτό με
(ι) διακριτικότητα,
(ιι) εάν προτάξουμε την ευγένεια και
(ιιι) εάν ξεκαθαρίσουμε ότι δεν στοχεύουμε να προσβάλλουμε κανέναν, τότε έχουμε ως αποτέλεσμα: μια πολύ «δεμένη» (συναισθηματικά) ομάδα, που αλληλοβοηθούνται τα μέλη της και κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση.
«Οι καλές πράξεις μπορεί να μη βγουν από την τάξη,
οι κακές αντηχούν χιλιάδες μέτρα μακριά».
οι κακές αντηχούν χιλιάδες μέτρα μακριά».
Ο Ηλίας Θερμίδης είναι εκπαιδευτικός
NewsRoom Mykonos Ticker
