Αποτελούν μια κατηγορία από μόνα τους. Ιστορικά, δημιουργήθηκαν από την ανάγκη κάποιων οραματιστών παραγωγών να δημιουργήσουν κρασιά που να κοιτούν στα μάτια τις εμβληματικές ετικέτες του Μπορντό. Και τα κατάφεραν.
Η αρχική έμπνευση του Mario Incisa della Rocchetta να δημιουργήσει ένα κρασί στα πρότυπα του Chateau Latour αποτέλεσε την πηγή για μοναδικά κρασιά όπως...το Tignanello, το Solaia, το Ornellaia, το Montevertine, το Le Stanze Poliziano, το La Gioia, το EA Ripa, το Redigaffi. Η ιστορία τους ξεκινάει το 1944, όταν στη φάρμα San Guido (στο Bolgheri της Τοσκάνης), ο μαρκήσιος della Rocchetta, αποφασίζει να φτιάξει ένα κρασί σαν το Chateau Latour. Βρίσκει κλήματα, τα φυτεύει και ξεκινάει για μια ωραία οινική περιπέτεια που θα τον κάνει παγκοσμίως γνωστό. Το 1968 ο συγκεκριμένος πρωτοπόρος ζητά από τον Giacomo Tachis να αναλάβει οινολογικά την παραγωγή του κρασιού, και το Sassicaia βγαίνει στην παραγωγή. Την ίδια περίοδο η οικογένεια Antinori αποφασίζει να επενδύσει σε ποικιλίες που για την Τοσκάνη ήταν απαγορευμένες από τον νόμο. Τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν, και ποικιλίες όπως cabernet sauvignon, cabernet franc, petit verdot και syrah αποτελούν πλέον κοινό τόπο για τους τοπικούς παραγωγούς.
Τα Super Tuscans αρχικά αντιμετωπίστηκαν με προβληματισμό. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από το ότι έφερναν καινά δαιμόνια στην Τοσκάνη, όπου το τοπικό Chianti με την ψάθινη φιάλη ήταν συνώνυμο του ιταλικού κρασιού. Το ανήσυχο πνεύμα των ευγενών της περιοχής για τη δημιουργία ενός κρασιού που θα κοίταζε στα μάτια τα αντίστοιχα πρωτοκλασάτα γαλλικά ανακάτεψε τα ήσυχα νερά της λίμνης κρασιού που λέγεται Τοσκάνη. Και έχοντας την πολυτέλεια να βλέπουμε τριάντα χρόνια πίσω, η κίνηση της δημιουργίας των Super Tuscans συμπαρέσυρε όλους τους παραγωγούς. Ξεκίνησε ένας άτυπος ανταγωνισμός μεταξύ των νεαρών τότε οινολόγων όπως ο Renzo Cotarella, ο Ambrogio Folonari, ο Vittorio Fiore, ο Carlo Ferrini και ο Marco Pallanti για το ποιος θα πιστωθεί πρώτος την επιτυχία. Ολα τα παραπάνω δημιούργησαν μια τάση με ποιοτική κατεύθυνση: Προσεκτική επιλογή στους κλώνους, στρεμματικές αποδόσεις, νέες οινοποιήσεις και τεχνικές. Από τα τέλη της δεκαετίας του '70 χρειάστηκαν περίπου είκοσι χρόνια για να αναγνωριστούν οι προσπάθειες και να δημιουργηθεί αυτό που σήμερα λέμε με μεγάλη ευκολία Super Tuscans.
Μέχρι τις αρχές του '90 τα Super Tuscans ανήκαν στην πολύ γενική κατηγορία των vino da tavola (επιτραπέζιων οίνων). Η συνεχόμενη, όμως, εμπορική τους επιτυχία αλλά και διάφορα λόμπι πίεσαν για τη νομοθετική μεταρρύθμιση και τη δημιουργία του Goria Law το 1992, που όριζε ακριβώς τις προϋποθέσεις για την παραγωγή των εν λόγω κρασιών, τα οποία έφεραν αίγλη στην Τοσκάνη και δημιούργησαν σχολή γεύσης. Και μόνον η εκτεταμένη χρήση του cabernet sauvignon αρκούσε για να αλλάξει τα δεδομένα. Πυκνά, συμπυκνωμένα κρασιά στην όψη, αλλά βελούδινα στη γεύση. Οίνοι για μακρά παλαίωση, αλλά που μπορούν να καταναλωθούν και σε «νεαρή» ηλικία.
- To Solaia (φωτό) παράγεται από το 1978 και η παραγωγή του δεν ξεπερνά ετησίως τις 90.000 φιάλες. Χρώμα πυκνό ρουμπινί, αρωματικά πολύπλοκο με αρώματα κόκκινων φρούτων και μπαχαρικών που εναλλάσσονται με νότες δέρματος. Οι καλύτερες χρονιές του ήταν του '85, '90, '94, '97, '99 και του 2000.
