Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα θα πάρει ανάσα αν το καινούργιο υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκό σχέδιο πάρει σάρκα και οστά και αν είναι περίπου αυτό που νομίζω ότι θα είναι. Μάλιστα, όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο. Θα ήταν ακόμα πιο θετικό αν πιάσουν τις αγορές ...
στον ύπνο (λέμε τώρα) και γίνουν οι διαδικασίες τάχιστα.
Η ανάσα στην χειρότερη των περιπτώσεων θα είναι προσωρινή. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είναι μακροπρόθεσμη, με την προϋπόθεση να συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή και να καταφέρουμε να αλλάξουμε τη δομή του κράτους μας, το πως λειτουργούμε σαν οικονομία, το νομικό μας σύστημα και προπάντων, να μπουν καινούργια πρόσωπα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Είναι μεταξύ στα προαπαιτούμενα που έχω θέσει εδώ και καιρό για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της Ελλάδος. Σας έχω πει πολλές φορές ότι το κούρεμα και η ταμειακή βιωσιμότητα είναι μόνο το 50% του αγώνα, το άλλο μισό είναι οι δημοσιονομικές αλλαγές.
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα και αυτό είναι το εξής:
Αν υποθέσουμε ότι μας κάνουν τη χάρη και μας χαρίσουν τα μισά χρέη (παραπάνω χρειάζονται λέω εγώ, αλλά συμβιβάζομαι και με το 50%), για ποιο λόγο να συνεχίσουν να μας νταντεύουν και να μας δίνουν δόσεις κτλ.
Η απάντηση είναι ότι πράγματι μπορούν και να μην μας δώσουν άλλη δόση.
Δεν συνδέω την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και το κούρεμα που θα επακολουθήσει, με τη συνέχιση των δόσεων από την τρόικα, με σκοπό να έχουμε μια ομαλή δημοσιονομική προσαρμογή.
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πρέπει να γίνει για να σταθεροποιηθεί η Ελλάδα και κατ΄ επέκταση η Ευρώπη και το ευρώ. Η σταθερότητα της ζώνης του ευρώ όμως είναι παντελώς διαφορετικό πράγμα από το αν θα έχουν λεφτά ή όχι οι Έλληνες γραφειοκράτες για να σπαταλήσουν στους γραφειοκρατικούς τους στρατούς.
στον ύπνο (λέμε τώρα) και γίνουν οι διαδικασίες τάχιστα.
Η ανάσα στην χειρότερη των περιπτώσεων θα είναι προσωρινή. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είναι μακροπρόθεσμη, με την προϋπόθεση να συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή και να καταφέρουμε να αλλάξουμε τη δομή του κράτους μας, το πως λειτουργούμε σαν οικονομία, το νομικό μας σύστημα και προπάντων, να μπουν καινούργια πρόσωπα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Είναι μεταξύ στα προαπαιτούμενα που έχω θέσει εδώ και καιρό για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της Ελλάδος. Σας έχω πει πολλές φορές ότι το κούρεμα και η ταμειακή βιωσιμότητα είναι μόνο το 50% του αγώνα, το άλλο μισό είναι οι δημοσιονομικές αλλαγές.
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα και αυτό είναι το εξής:
Αν υποθέσουμε ότι μας κάνουν τη χάρη και μας χαρίσουν τα μισά χρέη (παραπάνω χρειάζονται λέω εγώ, αλλά συμβιβάζομαι και με το 50%), για ποιο λόγο να συνεχίσουν να μας νταντεύουν και να μας δίνουν δόσεις κτλ.
Η απάντηση είναι ότι πράγματι μπορούν και να μην μας δώσουν άλλη δόση.
Δεν συνδέω την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και το κούρεμα που θα επακολουθήσει, με τη συνέχιση των δόσεων από την τρόικα, με σκοπό να έχουμε μια ομαλή δημοσιονομική προσαρμογή.
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πρέπει να γίνει για να σταθεροποιηθεί η Ελλάδα και κατ΄ επέκταση η Ευρώπη και το ευρώ. Η σταθερότητα της ζώνης του ευρώ όμως είναι παντελώς διαφορετικό πράγμα από το αν θα έχουν λεφτά ή όχι οι Έλληνες γραφειοκράτες για να σπαταλήσουν στους γραφειοκρατικούς τους στρατούς.
Ναι μεν η Ευρώπη δεν θα ήθελε να δει πολιτικές αναταραχές λόγω της μείωσης των δαπανών που θα πρέπει να κάνει το ελληνικό κράτος, αλλά να το ξεκαθαρίσουμε, είναι δευτερεύον θέμα αυτό για την Ευρώπη.
Εδώ και πολύ καιρό πολλοί από τους φιλελεύθερους φίλους μου είναι ενάντια στο κούρεμα, διότι νομίζουν ότι θα βρουν ευκαιρία οι Έλληνες πολιτικοί να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν τόσα χρόνια... να σπαταλούν λεφτά και να μην κάνουν καμία δημοσιονομική αλλαγή.
Όπως όμως θα διαπιστώσουν όλοι πολύ σύντομα, αυτό δεν ευσταθεί, διότι ακόμα και μετά από ένα κούρεμα θα πρέπει να συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή διότι θα συνεχίσουμε να εξαρτόμαστε από την τρόικα και άρα, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να είναι υπό την πίεση να μην πάρει κάποια από τις επόμενες δόσεις (το πολύ για 2 χρόνια εκτιμώ).
Για αυτό τον λόγο, παρ΄ όλα τα περί κουρέματος που ακούστηκαν το Σαββατοκύριακο, η κυβέρνηση αυτή (και η επόμενη) δεν θα πάρει καμία ανάσα όσον αφορά την δημοσιονομική προσαρμογή.
Προσωπικά νομίζω ότι ο τρόπος που κάνει την προσαρμογή είναι λάθος και θα μπορούσε να είχε ένα άλλο μείγμα πολιτικής, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ακόμα και μετά από ένα κούρεμα θα είμαστε ακόμα έξω από τις αγορές για κάποια διάστημα και η εξάρτηση από την τρόικα θα συνεχιστεί.
Εκτός βέβαια αν η κυβέρνηση έχει το θάρρος (που δεν το έχει) να στριμώξει πάρα πολύ το δημόσιο και να μην πληρώσει κανέναν για 2-3 μήνες και να μην πληρώσει κανέναν πάνω από 600 ευρώ σύνταξη για 3 μήνες.
Σε περίπτωση που κάνει κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με το κούρεμα και με την μείωση δαπανών (κυρίως από τις μεγάλες συντάξεις λέω εγώ), όχι μόνο πρωτογενές πλεόνασμα θα έχουμε του χρόνου, αλλά με πολύ λίγη προσπάθεια και δευτερογενές πλεόνασμα.
Επειδή όμως αυτή η κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να κάνει κάτι τέτοιο, θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί με οριζόντιες μειώσεις και θα συνεχίσει να μην θέλει να τα βάλει με το βαθύ κράτος και με όλους αυτούς που παίρνουν πολύ περισσότερα από όσο αξίζουν, εις βάρους όλων των υπολοίπων.
Μπορεί στην Ελλάδα το συμφέρον των λίγων (δημοσίου) να υπερτερεί το συμφέρον των πολλών (υπολοίπων Ελλήνων), αλλά στην Ευρώπη το συμφέρον των πολλών (Ευρώπη) υπερτερεί το συμφέρον των λίγων (Ελλάδος).
Ναι μεν το συμφέρον των πολλών επιτάσσει να γίνει ένα κούρεμα, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα συνεχίσουν να μας δίνουν λεφτά αν δεν συμμορφωθούμε με τα συμφωνηθέντα... ειδικά μετά από ένα κούρεμα, όπου θα χάσουν κοντά στα 200 δισ.
Εδώ και πολύ καιρό πολλοί από τους φιλελεύθερους φίλους μου είναι ενάντια στο κούρεμα, διότι νομίζουν ότι θα βρουν ευκαιρία οι Έλληνες πολιτικοί να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν τόσα χρόνια... να σπαταλούν λεφτά και να μην κάνουν καμία δημοσιονομική αλλαγή.
Όπως όμως θα διαπιστώσουν όλοι πολύ σύντομα, αυτό δεν ευσταθεί, διότι ακόμα και μετά από ένα κούρεμα θα πρέπει να συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή διότι θα συνεχίσουμε να εξαρτόμαστε από την τρόικα και άρα, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να είναι υπό την πίεση να μην πάρει κάποια από τις επόμενες δόσεις (το πολύ για 2 χρόνια εκτιμώ).
Για αυτό τον λόγο, παρ΄ όλα τα περί κουρέματος που ακούστηκαν το Σαββατοκύριακο, η κυβέρνηση αυτή (και η επόμενη) δεν θα πάρει καμία ανάσα όσον αφορά την δημοσιονομική προσαρμογή.
Προσωπικά νομίζω ότι ο τρόπος που κάνει την προσαρμογή είναι λάθος και θα μπορούσε να είχε ένα άλλο μείγμα πολιτικής, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ακόμα και μετά από ένα κούρεμα θα είμαστε ακόμα έξω από τις αγορές για κάποια διάστημα και η εξάρτηση από την τρόικα θα συνεχιστεί.
Εκτός βέβαια αν η κυβέρνηση έχει το θάρρος (που δεν το έχει) να στριμώξει πάρα πολύ το δημόσιο και να μην πληρώσει κανέναν για 2-3 μήνες και να μην πληρώσει κανέναν πάνω από 600 ευρώ σύνταξη για 3 μήνες.
Σε περίπτωση που κάνει κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με το κούρεμα και με την μείωση δαπανών (κυρίως από τις μεγάλες συντάξεις λέω εγώ), όχι μόνο πρωτογενές πλεόνασμα θα έχουμε του χρόνου, αλλά με πολύ λίγη προσπάθεια και δευτερογενές πλεόνασμα.
Επειδή όμως αυτή η κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να κάνει κάτι τέτοιο, θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί με οριζόντιες μειώσεις και θα συνεχίσει να μην θέλει να τα βάλει με το βαθύ κράτος και με όλους αυτούς που παίρνουν πολύ περισσότερα από όσο αξίζουν, εις βάρους όλων των υπολοίπων.
Μπορεί στην Ελλάδα το συμφέρον των λίγων (δημοσίου) να υπερτερεί το συμφέρον των πολλών (υπολοίπων Ελλήνων), αλλά στην Ευρώπη το συμφέρον των πολλών (Ευρώπη) υπερτερεί το συμφέρον των λίγων (Ελλάδος).
Ναι μεν το συμφέρον των πολλών επιτάσσει να γίνει ένα κούρεμα, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα συνεχίσουν να μας δίνουν λεφτά αν δεν συμμορφωθούμε με τα συμφωνηθέντα... ειδικά μετά από ένα κούρεμα, όπου θα χάσουν κοντά στα 200 δισ.
Του Γιώργου Καισάριου
george.kesarios@capital.gr
george.kesarios@capital.gr
Πηγή : capital.gr
