Εάν έβλεπαν οι άνθρωποι με ποια δόξα λειτουργεί ο ιερέας.....

Πολλές φορές λαμβάνουμε διάφορα mails από φίλους μας αναγνώστες με την παράκληση να τα δημοσιεύσουμε. Όπως το παρακάτω κείμενο που αναφέρεται στον ιερέα. Το οποίο βρήκαμε όχι μόνο ιδιαίτερα εύστοχο αλλά άγγιξε ευαίσθητες χορδές της ιερατικής μας καρδίας, και γι’ αυτό το αναδημοσιεύουμε.
…Αν ο παπάς μας είναι ενεργητικός, τον θεωρούμε υπερβολικά κουρδισμένο......

Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούμε τεμπέλη.
Αν έχει γκρίζα μαλλιά, τον θεωρούμε γέρο.
Αν είναι νέος, λέμε πως δεν έχει εμπειρία. 
Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούμε επαναστάτη. 
Αν δεν θέλει, λέμε πως δεν παίρνει πρωτοβουλίες. 
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό. 
Αν δεν το κάνει, λέμε πως είναι κοσμικός. 
Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών, όταν εκφράζεται, τον θεωρούμε ηθοποιό. 
Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο. 
Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πως φωνάζει πολύ. 
Αν δεν υψώνει την φωνή του, τον θεωρούμε μονότονο. 
Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πως πρέπει να είναι έξω, επισκεπτόμενος Ενορίτες. 
Αν θεαθεί στον δρόμο, λέμε πως θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα, ετοιμάζοντας το κήρυγμά του. Αν επισκέπτεται τους πτωχούς, τον θεωρούμε σοσιαλιστή. 
Αν επισκέπτεται πλούσιους, λέμε πως κάνει χατίρια. 

Θεέ μου, δώσε στον παπά μας υπομονή! 

Ο Αγιορείτης Άγιος Σιλουάνος λέγει για το λειτουργό ιερέα: «Εάν έβλεπαν οι άνθρωποι με ποια δόξα λειτουργεί ο ιερέας, θα έπεφταν καταγής μπροστά στο όραμα αυτό. Κι αν ο ίδιος ο ιερέας έβλεπε τον εαυτό του, σε ποια ουράνια δόξα βρίσκεται κατά την τέλεση του λειτουργήματος, τότε θα γινόταν μεγάλος ασκητής και θα αγωνιζόταν να μην θλίψει με τίποτε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που ζει μέσα του».
Το παραπάνω κείμενο το αλιεύσαμε από το διαδίκτυο σε μια ώρα δύσκολη. Είναι από το βιβλίο του πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση «Ποιμαντικόν».

Το έστειλε ο Θεός την στιγμή μιας μεγάλης απόφασης, αν πρέπει ή αν δεν αξίζει να συνεχίσουμε. Ήταν η ώρα που ο πειρασμός έστειλε πολλά μαζί. Λόγια βέβαια, ανθρώπων που ψωμί τους δίνεις και το χέρι σου δαγκώνουν. Λόγια όμως, που τα έσπειραν σε τόπους άγονους μα και σε άλλους. Και την ώρα της θλίψης, ήρθε η Παναγιά σαν Παυσολύπη, από τα νερά του Βοσπόρου.

Και είπαμε και το γράφουμε, αφού τα πάντα ανήκουν στον Φιλάνθρωπο Χριστό και εμείς εκεί θα προστρέξουμε, στην όντως Ελπίδα. Δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα δικό μας, στο λαό του Θεού, μόνο αγάπη, αλλά κάποτε το εθνόσημο μας έγραφε: «Ισχύς μου η αγάπη του λαού»...
Μεγάλη Παναγιά Μυκόνου
Mykonos Ticker