Από τι κινδυνεύουν καταθέσεις εσωτερικού ή εξωτερικού;

1) Οι πολίτες χρειάζονται προστασία από το κράτος των κλεπτών...

Πριν από 2-3 χρόνια βρισκόμουν στο γραφείο μου στην εφημερίδα όταν χτύπησε το τηλέφωνο του επί του υπουργείου των Οικονομικών ειδησεογραφίας συναδέλφου.

Όπως μου είπε μετά το πέρας της τηλεφωνικής συνομιλίας, στο τηλέφωνο ήταν μια ιδιοκτήτρια εταιρείας εισαγωγής ανταλλακτικών η οποία του διηγήθηκε την ιστορία της και του ζήτησε τη συμβουλή του......

Του ανέφερε λοιπόν η κυρία, πως προ μηνών είχε επιστρέψει ο γιός της καθώς είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στο εξωτερικό, ο οποίος ανέλαβε ενεργή δράση στην επιχείρηση...

Η πρώτη κίνηση του εκ Εσπερίας επιστρέψαντα ήταν να τακτοποιήσει όλες τις φορολογικές εκκρεμότητες της επιχείρησης με εφάπαξ καταβολή και όχι μια ακόμη ρύθμιση η οποία απλά μετέφερε και συσσώρευε στο μέλλον τις υποχρεώσεις.

Κατέβαλε εφάπαξ λοιπόν περί τις 200.000 ευρώ...

Δυο ημέρες μετά την τακτοποίηση των φορολογικών εκκρεμοτήτων εφάπαξ, εμφανίστηκαν στην επιχείρηση δυο ελεγκτές οι οποίοι ζήτησαν να κάνουν έλεγχο. Εγκαταστάθηκαν στο λογιστήριο και άρχισαν να χρονοτριβούν μορφάζοντας και αναφωνώντας κατά το γνωστό σε όλους τους φορολογούμενους της χώρας τρόπο, όσων κρατικών υπαλλήλων θέλουν να κλιμακώσουν την αγωνία στο θύμα προκειμένου να το φέρουν προ ενός αδιεξόδου, στο οποίο η μόνη διέξοδος θα είναι να τους προτείνει κάποιο συμβιβασμό κάτω από το τραπέζι ο οποίος θα έχει σαν κατεύθυνση τις δικές του τσέπες και όχι το δημόσιο ταμείο.

Για να μην μακρηγορούμε, καθώς ο φορολογικός κώδικας είναι τεράστιος, χαώδης και αντιφατικός, διεμήνυσαν στους ιδιοκτήτες της επιχείρησης πως μπορούν να τους γράψουν όσες παραβάσεις θέλουν. Μπορούν όμως με 30 χιλιάδες να μην τους γράψουν για τίποτα και να τους αφήσουν στην ησυχία τους...

Όταν οι φορολογούμενοι είπαν πως οι 30.000 ευρώ είναι ένα ποσό σημαντικό το οποίο δεν είναι εύκολο να εκταμιεύσουν άμεσα από την επιχείρηση ή τους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, οι εκπρόσωποι του «νόμου» τους είπαν απλά: "Δεν είναι παρά το 15% του ποσού που καταβάλατε εφάπαξ στο δημόσιο ταμείο πριν από λίγες μέρες".

Κάποιος που μπορεί και πληρώνει εφάπαξ 200.000 ευρώ είναι εύκολο να βρει άλλες 30.000 για να έχει το κεφάλι του ήσυχο...

Η επιχειρηματίας είχε πάρει τηλέφωνο στην εφημερίδα για να ρωτήσει τι πιθανότητες έχει να βρει το δίκιο της αν καταγγείλει τους επίορκους εκβιαστές...

Ο συνάδελφος που είχε μακρά πείρα στα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, της απάντησε πως οι πιθανότητες να βρει το δίκιο της και να τιμωρηθούν οι εκβιαστές είναι μηδαμινές. «Ακόμη και στον υπουργό να μεταφέρω την καταγγελία και να μεθοδεύσουμε τη σύλληψη με προσημειωμένα, είναι απίθανο να τιμωρηθούν και είναι ακόμη πιο απίθανο να σας αφήσουν οι συνάδελφοί τους σε ησυχία... Τι θέλατε και εσείς και πληρώνατε εφάπαξ, δεν ξέρετε με τι κράτος έχετε να κάνετε» της απάντησε...

Θυμήθηκα την παραπάνω ιστορία διαβάζοντας το χθεσινό ρεπορτάζ πως η ΓΓΠΣ ζητάει μεταξύ άλλων... «Οι τράπεζες να αποστείλουν στοιχεία που αφορούν δάνεια προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις, υπόλοιπο και κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών (αριθμός λογαριασμού, μεταβολές υπολοίπων, ΑΦΜ δικαιούχου, ονόματα δικαιούχων, κτλ.).

Επίσης πρέπει να αποσταλούν στοιχεία που αφορούν στην κίνηση επενδυτικών χαρτοφυλακίων, ύπαρξη τραπεζικών θυρίδων, αγορά χρυσών λιρών και ράβδων χρυσού καθώς και κάθε άλλο αναγκαίο στοιχείο για τη διενέργεια φορολογικών ελέγχων και διασταυρώσεων...».

Δεν αμφιβάλλω πως οι προθέσεις της ΓΓΠΣ όταν ζητάει πλειάδα στοιχείων που αφορούν οικονομικές και εμπορικές δραστηριότητες των Ελλήνων πολιτών, είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Αμφιβάλλω όμως αν η συγκεκριμένη υπηρεσία όπως και οι περισσότερες του ελληνικού δημοσίου είναι σε θέση να εγγυηθεί το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων των πολιτών και κυρίως να τους προστατέψει από τις συμμορίες διαφθοράς και εκβιασμού που με «όπλο» θέσεις κλειδιά στο δημόσιο τομέα λυμαίνονται επί δεκαετίες των ελληνικό λαό.

Όσο το ελληνικό δημόσιο και ειδικά στην προκειμένη περίπτωση ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός παραμένει αυτός που δημιούργησαν οι πελατειακές σχέσεις των πολιτικών και των συνδικαλιστών, η περαιτέρω γνώση των περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών αποτελεί κίνητρα διαφθοράς...

Είναι σαν κάποιος να αναρτά στο λημέρι των διαρρηκτών της γειτονιάς του λίστα με τα μετρητά, τα κοσμήματα και άλλα τιμαλφή που κρατάει στο σπίτι του.

2) Στάση αναμονής...

Στάση αναμονής ενόψει των προσεχών εκλογών συνεχίζει να επιδεικνύει η αγορά. Την στάση αυτή θα μπορούσαν να ανατρέψουν πρόσκαιρα, τουλάχιστον, εξελίξεις που να αφορούν τους όρους ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών.

Το σκηνικό όμως γίνεται ιδιαίτερα θολό αν υπολογίσει κάποιος πως μπορεί να προκύψει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα ανατρέψει τα μέχρι τούδε δεδομένα.

«Σε κάθε εποχή και σε κάθε χρηματιστηριακή αγορά πάντα υπάρχουν όλα τα επιχειρήματα που αιτιολογούν είτε την άνοδο, είτε την πτώση της αγοράς. Οι παρατηρητικοί θα το έχουν ήδη προσέξει. Οι παλιές καραβάνες των αγορών γνωρίζουν πως η επιλογή της μιας ή της άλλης ομάδας των επιχειρημάτων, δεν γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια αλλά είναι αυτή που ξεχωρίζει τον έμπειρο από τον άπειρο κερδοσκόπο...».

3) Κινδυνεύουν οι καταθέσεις εσωτερικού και εξωτερικού;

Αγαπητέ κ. Στούπα,

Επειδή με το άρθρο σας της Δευτέρας επανήλθατε σε ένα ζήτημα καθολικού ενδιαφέροντος, πιστεύω ότι θα άξιζε να διερευνήσετε περαιτέρω το σημερινό ερώτημά μου και να δώσετε μια ολοκληρωμένη απάντηση.

Μας γράψατε ότι οι καταθέσεις στο εξωτερικό κινδυνεύουν από διακρατικές συμφωνίες της Ελλάδας με τις χώρες στις οποίες βρίσκονται. Από τα λίγα που έχω υπόψη, χωρίς να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων σε όλες τις πολιτισμένες χώρες διασφαλίζεται επαρκώς, εφόσον αυτές δεν είναι προϊόν εγκληματικής δραστηριότητας, ποινικού αδικήματος ή μαύρου χρήματος εν γένει.

Οι συνήθεις κοινοτικές ή διακρατικές συμφωνίες αφορούν τους κατόχους αποταμιεύσεων, οι οποίοι προκειμένου να αποφύγουν την πληρωμή φόρου επί των τόκων των καταθέσεών τους στην ξένη χώρα, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να τους παρακρατηθεί ο φόρος στην πηγή στην χώρα αυτή, εξουσιοδοτώντας όμως ρητά το αλλοδαπό πιστωτικό ίδρυμα να γνωστοποιήσει τα σχετικά με αυτούς στοιχεία στη χώρα κατοικίας τους.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ πως και με ποιο τρόπο οι αλλοδαπές αρχές μπορούν να χορηγούν προσωπικά στοιχεία για τους καταθέτες που φορολογήθηκαν σ’ αυτές. Είναι αλήθεια βέβαια το γεγονός που αναφέρατε για την καταγεγραμμένη τάση να κατευθύνονται οι καταθέσεις σε χώρες που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας.

Αυτό όμως ενδεχομένως να γίνεται περισσότερο για φορολογικούς λόγους και όχι για το φόβο της δέσμευσης ή κατάσχεσης εξαιτίας μιας ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας.

Επειδή όμως πολύ λίγα γνωρίζω και ενδέχεται η αντίληψή μου να είναι εσφαλμένη, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μου απαντήσετε στα ακόλουθα ερωτήματα, που πιστεύω ότι απασχολούν πολύ κόσμο.

1.) Κινδυνεύουν από μια ελληνική χρεοκοπία οι πολίτες εκείνοι στους οποίους γίνεται ήδη παρακράτηση φορολογίας τόκων των καταθέσεών τους στην όποια ξένη χώρα με την οποία η Ελλάδα έχει συνάψει διακρατική ή κοινοτική σύμβαση;

2.) Τι ακριβώς προβλέπουν οι διακρατικές συμβάσεις και ποιο είναι το σημείο ή ο όρος στις συμβάσεις αυτές που θέτει κατά τη γνώμη σας σε κίνδυνο τις καταθέσεις ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό;

3.) Υπήρξαν μέχρι σήμερα δεσμεύσεις ή κατασχέσεις τραπεζικών καταθέσεων πολιτών χωρών που κήρυξαν χρεοστάσιο ή βρέθηκαν σε δυσμενή οικονομική θέση, οι οποίες τηρούνταν σε τράπεζες εκτός της «πτωχευθείσας» χώρας, δηλ. στο εξωτερικό; Κι αν ναι σε ποιες περιπτώσεις; Εφαρμόστηκε για παράδειγμα εν τέλει η απειλή της δέσμευσης καταθέσεων Ισλανδών πολιτών στο εξωτερικό ως αντίμετρο; Η μελέτη ιστορικών παραδειγμάτων πτωχεύσεων, τα οποία καλύτερα γνωρίζετε (και θα μπορούσατε να παραθέσετε), θα μας βοηθούσε πολύ. Αν

αυτό δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα, γιατί πιθανολογείτε ότι θα μπορούσε να ισχύσει σε μια ενδεχόμενη (και απευκταία φυσικά) πτώχευση της Ελλάδας;

4.) Μια δέσμευση των καταθέσεων των πολιτών μιας «πτωχευθείσας» χώρας, σε χώρες του εξωτερικού, δεν δημιουργεί σοβαρό θέμα αξιοπιστίας για το χρηματοπιστωτικό σύστημα των τρίτων αυτών χωρών; Είναι τόσο εύκολο να υλοποιηθεί; Και επιπλέον δεν δημιουργεί θέμα άνισης μεταχείρισης μεταξύ των καταθετών της ίδιας χώρας, ανάλογα με τη χώρα προέλευσής τους, αλλά και διακριτική μεταχείριση μεταξύ ευρωπαίων πολιτών εντός της τρίτης αυτής χώρας;

5.) Σε μια τέτοια περίπτωση βέβαια θα ξεφύγουν πάλι τα μεγαλύτερα βαλάντια, αυτοί που αποταμιεύουν υπό τη μορφή υπεράκτιων εταιρειών ή άλλων εταιρικών σχημάτων, οι οποίες δεν έχουν ελληνική έδρα.

Ευχαριστώ

Και για τη στήλη

Γ.Χ.

Απάντηση: Οι καταθέσεις σε ξένες τράπεζες δεν κινδυνεύουν σε γενικές γραμμές στο βαθμό που αποτελούν προϊόν νόμιμων εισοδημάτων. Με βάση τη συνθήκη της Ρώμης ο καθένας μπορεί να διατηρεί τις καταθέσεις του και άλλα κινητά περιουσιακά στοιχεία σε όποια χώρα, τράπεζα και αγορά το επιθυμεί. Αρκεί να φορολογείται σύμφωνα με το νόμο και να τα περιουσιακά του στοιχεία να μην είναι προϊόν εγκληματικής δραστηριότητας.

Οι διακρατικές συμφωνίες αφορούν τη φορολόγηση και όχι την δήμευση καταθέσεων.

Όμως καταθέσεις που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν από τις νόμιμες δραστηριότητες, ενδέχεται αν εμπίπτουν στην κατηγορία της εγκληματικής δραστηριότητας. Στο σημείο αυτό χρειάζονται αποσαφηνίσεις και ενδεχομένως με την πίεση μεγαλύτερων χωρών της ευρωζώνης να υποχρεωθούν οι τραπεζικοί «παράδεισοι» να δώσουν περισσότερα στοιχεία.... Επίσης υπάρχει προηγούμενο στελέχη ελβετικών τραπεζών να έχουν πουλήσει στο γερμανικό υπουργείο οικονομικών λίστες με τα ονόματα χιλιάδων γερμανών καταθετών στην Ελβετία.

Αν θελήσει πάντως κάποια κυβέρνηση να βάλει τάξη στην νομιμότητα της προέλευσης θα μπορούσε να διασταυρώσει φορολογικές δηλώσεις με τις καταθέσεις που έφυγαν με τραπεζική εντολή. Οι άλλες που αποσύρθηκαν με ανάληψη μετρητών μπορεί να διασταυρωθούν με ελέγχους ταξιδιωτικών εγγράφων και λίστες αεροπορικών εταιρειών προς και από τραπεζικούς «παράδεισους»...

Η ιδιωτική περιουσία πολιτών χωρών που χρεοκοπούν δεν κινδυνεύει, ούτε γνωρίζω κάποιο προηγούμενο.

Οι νόμιμες καταθέσεις των ελλήνων πολιτών στην Ελλάδα κινδυνεύουν όχι άμεσα, αλλά έμμεσα. Όσο το κράτος δεν περικόπτει δαπάνες και συνεχίζει να χρειάζεται υψηλά δημόσια έσοδα για να ισοσκελίζει τον προϋπολογισμό, τόσο βάζει «χέρι» στις καταθέσεις των πολιτών μέσω της υπέρμετρης φορολόγησης εισοδημάτων και ακινήτων. Ο στόχος των υψηλών φόρων στα ακίνητα δεν είναι τα ίδια αλλά οι καταθέσεις των ιδιοκτητών...

Πηγή : capital

Επιμέλεια : Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker