Τον Οκτώβριο του 1980 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 16η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής με κύριο στόχο τον περιορισμό της πείνας στον πλανήτη.
Σχεδόν το 30% του πλανήτη πάσχει από υποσιτισμό. Λαμβάνουν, δηλαδή, λιγότερη τροφή από την κανονική ποσότητα, με αποτέλεσμα να μην τρέφεται καλά ο οργανισμός και να μην αναπτύσσεται ομαλά το σώμα λόγω ανεπαρκούς πρόσληψης θρεπτικών συστατικών. Αυτό το φαινόμενο ...
μαστίζει έντονα περιοχές της Αφρικής και της Νότιας Ασίας.Η πείνα και ο υποσιτισμός επηρεάζουν ένα στα επτά άτομα ανά τον κόσμο και αφορούν κυρίως ανθρώπους χαμηλού οικονομικού επιπέδου. Η πλειοψηφία (61%) των υποσιτιζόμενων ανθρώπων ζει στην Αφρική και την Ασία. Στην περιοχή της υποσαχάριας Αφρικής το ποσοστό αγγίζει το 72% του γενικού πληθυσμού της χώρας. Στην Ινδία το 21% του πληθυσμού όλης της χώρας στερείται πρόσβασης σε επαρκή ποσότητα φαγητού.
Επιπλέον, οι άστεγοι, που είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται ολοένα και συχνότερα στις ανεπτυγμένες χώρες του Δυτικού Κόσμου, βιώνουν και αυτοί την εξαθλίωση της πείνας.
Για παράδειγμα, στο Λος Άντζελες της Αμερικής υπάρχουν περίπου 73.000 άστεγοι από τους οποίους τα κρατικά καταφύγια έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν μόνο 8.000. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν υπό συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης με αποτέλεσμα να βιώνουν μια συνεχή κατάσταση πείνας.
Η ανυπολόγιστη απώλεια ανθρωπίνου δυναμικού και κοινωνικής ανάπτυξης είναι το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης. Οι καταστρεπτικές ασθένειες και ο θάνατος συμπληρώνουν την θλιβερή εικόνα που προκύπτει και που μαστίζει τις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου.
Χωρίς τις σωστές διορθωτικές παρεμβάσεις, η πείνα, ο υποσιτισμός, οι ασθένειες και ο θάνατος που προκαλούνται θα επαναλαμβάνονται σε κάθε γενεά.
Οι άνθρωποι που υποσιτίζονται (ή κακοσιτίζονται) μπορεί να νιώσουν αδυναμία και να αρρωστήσουν εύκολα. Νιώθουν αδύνατοι και ληθαργικοί. Η ικανότητα τους για εργασία μειώνεται και αυτό επηρεάζει την οικονομία. Αυτό με τη σειρά του συντείνει στην πείνα και τη φτώχεια που βασανίζει τις οικογένειες με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που διαιωνίζει το πρόβλημα.
Η διατροφή χωρίς τις απαραίτητες βιταμίνες και άλλα στοιχεία προκαλεί ανεπάρκεια της σωματικής ανάπτυξης των παιδιών, μειωμένη ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων και τύφλωση.
Οι αναιμίες που προκύπτουν λόγω έλλειψης σιδήρου είναι υπεύθυνες για το 20% των θανάτων των μητέρων στην Αφρική και στην Ασία.
Τις περισσότερες φορές προκαλεί διαταραχές στο πεπτικό σύστημα και καχεξία στο σώμα. Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με τον υποσιτισμό, είναι: η κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, μειωμένη απόδοση, χλωμό πρόσωπο, ευπαθές και ξηρό δέρμα, αδυναμία, ζαλάδες, εύθραυστα νύχια, έντονη τριχόπτωση και θαμπό χρώμα μαλλιών, μειωμένο σωματικό βάρος και ύψος κλπ.
Επίσης, τα άτομα που υποσιτίζονται στην παιδική και εφηβική ηλικία, εμφανίζουν συνήθως οστεοπόρωση σε κάποια στιγμή της ενήλικης ζωής τους. Γενικά το φαινόμενο οδηγεί σε μείωση της ποιότητας ζωής του ατόμου. Μάλιστα, εάν το πρόβλημα συνεχιστεί για πολύ μπορεί να επιφέρει και θάνατο.
Αντίθετα, στις ανεπτυγμένες χώρες το πρόβλημα της παχυσαρκίας απειλεί την υγεία εκατομμυρίων πολιτών.
Η εντατικοποίηση του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής γεωργικών προϊόντων ζωικής και φυτικής προέλευσης , η ραγδαία ανάπτυξη τεχνολογιών μεταποίησης και συντήρησης τροφίμων και η υπερκατανάλωση «βιομηχανοποιημένων τροφίμων» , δημιούργησαν καινούργια πρότυπα διατροφής και διαφοροποίησαν σημαντικά τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων.
Η παχυσαρκία, σήμερα, χαρακτηρίζεται ασθένεια και συνδέεται με σειρά σοβαρών επιπτώσεων στην υγεία όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη, καρκινογενέσεις κλπ. Στο θέμα της παχυσαρκίας, σύμφωνα με τους διατροφολόγους, η ελληνική κουζίνα είναι η καλύτερη επιλογή για να διασφαλισθεί η υγεία ιδιαίτερα των νεότερων γενιών.
Η επίδραση των κλιματικών αλλαγών και η αυξημένη χρήση βιοκαυσίμων στην ποσότητα, τις τιμές και την ποιότητα των τροφίμων παγκοσμίως, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής δίνεται το έναυσμα να προβληματιστούμε σχετικά με τις διατροφικές συνήθειές μας και το διατροφικό μας μέλλον.
Πολλοί ίσως πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν αρκετά τρόφιμα στον πλανήτη μας, έτσι, ώστε να σιτίζονται όλοι κανονικά. Στην πραγματικότητα, στη γη παράγεται διπλάσια ποσότητα τροφής από αυτή που απαιτείται να καλύψει τις τροφικές αναγκαίες του παγκόσμιου πληθυσμού. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η ποσότητα της τροφής αλλά η προσβασιμότητα σε αυτήν.
Αγγελική Καραγκούνη
Πηγή : citypress
Επιμέλεια : Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker
