Οι Αμερικανίδες αντιπροσωπεύουν μόλις το 35% των ιδιοκτητών νέων επιχειρήσεων, παρόλο που αποτελούν το 50% των φοιτητών Πανεπιστημίων και το 46% του εργατικού δυναμικού. Οι νεοσυσταθείσες επιχειρήσεις των γυναικών, επίσης, «τείνουν να σημειώνουν λιγότερη ανάπτυξη και ευημερία από ότι οι επιχειρήσεις που συστήνονται από άνδρες», σύμφωνα με....
ένα άρθρο που κυκλοφόρησε αυτήν την εβδομάδα από το Ewing Marion Kauffman Foundation. Το άρθρο, το οποίο φέρει τον τίτλο «Ξεπερνώντας το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων: οι γυναίκες επιχειρηματίες ως οικονομικοί παράγοντες», αναφέρει ότι αυξάνονται οι υψηλής εξειδίκευσης εργαζόμενες στους τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας, κλάδοι που συχνά γεννούν νέες εταιρείες μεγάλης ανάπτυξης, λέει η συντάκτρια του άρθρου, Lesa Mitchell. Ωστόσο, παρόλο που έχουν ξεπεράσει αρκετά εμπόδια, πολλές γυναίκες ακόμη δυσκολεύονται να μεταπηδήσουν από τον ακαδημαϊκό χώρο ή τη δουλειά γραφείου στην επιχειρηματικότητα. Η Mitchell μίλησε για το άρθρο με τη δημοσιογράφο της στήλης Smart Answers Karen E. Klein. Στη συνέχεια ακολουθούν επιμελημένα αποσπάσματα της συνέντευξης.
Karen E. Klein: Το άρθρο δεν αναφέρεται σε καινούρια στοιχεία αλλά συνδυάζει προηγούμενες έρευνες για το γυναικείο φύλο και τις νέες εταιρείες που μέχρι σήμερα δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ ως σύνολο. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το ζήτημα τώρα;
Lesa Mitchell: Στόχος μου ήταν να βάλω το μαχαίρι στο κόκαλο.Η επιτακτικότητα του ζητήματος πηγάζει από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη τόσο τη σύσταση νέων επιχειρήσεων όσο και την ανάπτυξη των υφιστάμενων, έτσι ώστε να δημιουργηθούν άμεσα νέες θέσεις εργασίας.
Υπάρχουν πολλές ικανές ιδιοκτήτριες επιχειρήσεων εκεί έξω. Αν μπορούσαμε να τους προσφέρουμε πραγματική, ενεργή υποστήριξη, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν με ταχύτερους ρυθμούς, δημιουργώντας έτσι νέες θέσεις εργασίας, κάτι που θα επιτάχυνε την οικονομική ανάκαμψη. Όπως εξηγώ στο άρθρο μου, δεν αξιοποιούμε τον οικονομικό πόρο των γυναικών που είναι σε θέση να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση, παρότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην τις υποστηρίξουμε.
Τι εννοείτε όταν λέτε ότι δεν τις υποστηρίζουμε;
Αυτό είναι κάτι που με απασχολεί πολύ. Εμείς χρηματοδοτούμε μια σειρά μη κερδοσκοπικών οργανισμών όπως οι Astia, Women 2.0 και Activate που έχουν συσταθεί για να παρέχουν εκπαίδευση και υποστήριξη σε γυναίκες επιχειρηματίες. Όμως οι οργανισμοί αυτοί δυσκολεύονται πολύ να βρουν χρηματοδότες. Παραδείγματος χάρη, η Astia είναι πολύ γνωστή στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο, αλλά στις μεσοδυτικές πολιτείες το έργο της είναι τελείως άγνωστο.
Όταν έρχομαι σε επαφή με μεγάλες εταιρείες, μέσα σε 20 λεπτά συζήτησης για την ανάγκη υποστήριξη της επιχειρηματικότητας, όλοι έχουν πειστεί. Οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί έχουν τη βούληση να υποστηρίξουν τις νέες επιχειρηματικές δράσεις. Όμως όταν μιλάμε στις μεγάλες εταιρείες ειδικά για την υποστήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας, συχνά μας παραπέμπουν στο τμήμα μάρκετινγκ.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί αντιλαμβάνονται τη γυναικεία επιχειρηματικότητα ως ένα ζήτημα που αφορά τα δύο φύλα και επομένως οι επιχορηγήσεις έχουν να κάνουν με μια στρατηγική μάρκετινγκ και όχι με την εταιρική χρηματοδότηση εν γένει. Σκέφτονται, θα το κάνουμε αυτό επειδή είναι μια καλή κίνηση που μπορούμε να προωθήσουμε στις πελάτισσές μας. Δεν είναι κάτι που τους ενδιαφέρει να υποστηρίξουν για να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η στάση είναι δικαιολογημένη, στο βαθμό που, όπως υποστηρίζετε και στο άρθρο σας, οι γυναίκες που ξεκινούν εταιρείες υψηλής ανάπτυξης είναι τόσο λίγες.
Όχι, δεν νομίζω. Είναι σαν να ρωτάμε αν ή έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα. Τα μη κερδοσκοπικά προγράμματα που προανέφερα αρχίζουν να δέχονται τεράστιους αριθμούς αιτήσεων, όμως εξαιτίας των περιορισμένων πόρων που έχουν στη διάθεσή τους, υποχρεώνονται να απορρίψουν πολλές από αυτές.
Πριν από μερικές εβδομάδες ήμασταν χορηγοί ενός συνεδρίου στο Σαν Φρανσίσκο με θέμα τις γυναίκες και την ιατρική τεχνολογία, το οποίο εξ όσων γνωρίζω είναι το μοναδικό συνέδριο στο είδος του που έχει λάβει χώρα την τελευταία πενταετία. Το συνέδριο έφερε σε επαφή τις γυναίκες επιχειρηματίες με τις μεγάλες εταιρείες. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι οι θέσεις καλύφθηκαν σε χρόνο - ρεκόρ, καθώς ο αριθμός των συμμετεχόντων έπρεπε να είναι περιορισμένος.
Στο άρθρο σας αναφέρετε ότι οι γυναίκες που έχουν λάβει πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών είναι περισσότερες από τους άνδρες, όμως οι γυναίκες της ακαδημαϊκής κοινότητας των ανθρωπιστικών επιστημών που συμμετέχουν σε γνωμοδοτικά συμβούλια εταιρειών υψηλής τεχνολογίας είναι μόλις 6,5%, έναντι του 93,5% των ανδρών συναδέλφων τους. Η διαφορά είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη σας;
Το παν είναι οι διασυνδέσεις. Οι γυναίκες παράγουν έρευνα εφάμιλλης, αν όχι υψηλότερης, ποιότητας με την αντίστοιχη των ανδρών. Όμως δεν καταθέτουν αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας το ίδιο συχνά, ούτε έχουν τα δίκτυα που θα τους βοηθούσαν να αξιοποιήσουν εμπορικά την έρευνά τους.
Οι γυναίκες έχουν άρει τους φραγμούς που τις απέκλειαν από θέσεις εργασίας όπως του πρύτανη ή του CEO, όμως δεν έχει συντελεστεί η ίδια πρόοδος και στο ζήτημα της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός γυναικών που έχουν αποφοιτήσει από το Harvard, έχουν μάστερ και διδακτορικά και είναι ικανές να δημιουργήσουν εταιρείες υψηλής ανάπτυξης. Όμως το ποσοστό που κάνει αυτό το τελικό βήμα δεν είναι υψηλό.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγετε είναι ότι εντέλει οι δεξιότητες που απαιτεί η γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι διαφορετικές σε σχέση με την ανέλιξη στην ακαδημαϊκή κοινότητα ή την εταιρική ιεραρχία.
Όλοι οι επιχειρηματίες έχουν ανάγκη τα ίδια πράγματα: εκπαίδευση και δικτύωση. Τα προγράμματα που στηρίζουμε, όπως το Astia, αφορούν κατά κύριο λόγο την οικοδόμηση δικτύων, γιατί οι γυναίκες δεν το κάνουν αυτό από μόνες τους. Ρωτάμε τις ιδιοκτήτριες επιχειρήσεων αν έχουν διοικητικά συμβούλια και συχνά η απάντηση είναι αρνητική. Τις ρωτάμε αν έχουν γνωμοδοτικά συμβούλια και παίρνουμε θετική απάντηση μόνο στις μισές περιπτώσεις. Και δεν αναφέρομαι σε νεοσυσταθείσες εταιρείες· πρόκειται για επιχειρήσεις που αποφέρουν έσοδα από $1 εκατ. έως 20 εκατομμύρια δολάρια.
Γιατί αυτές οι επιτυχημένες γυναίκες επιχειρηματίες δεν παίρνουν τις αποφάσεις που απαιτούνται για να έχουν ανάπτυξη;
Επειδή κανείς δεν τις έχει σπρώξει ποτέ να το κάνουν. Είναι ήδη αρκετά επιτυχημένες με τον τρόπο που λειτουργούν, όμως αν θέλεις να αλλάξεις τα μεγέθη, πρέπει να περιστοιχίζεσαι από συμβούλους που έχουν πρόσβαση στους πελάτες ή στο απαραίτητο κεφάλαιο.
Ποιες λύσεις έχετε να προτείνετε;
Θα ήθελα να θεσπιστεί μια ημέρα «υιοθέτησης» μιας γυναίκας επιχειρηματία. Θα ήθελα οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και βιοτεχνολογίας να καλέσουν τις γυναίκες επιστήμονες να συμμετέχουν στα συμβούλιά τους. Τέλος, οι γυναίκες επιχειρηματίες και οι εφευρέτριες πρέπει να προβληθούν περισσότερο ως κοινωνικά πρότυπα σε θέματα γυναικείας επιχειρηματικότητας.
Η Karen E. Klein είναι δημοσιογράφος με έδρα το Λος Άντζελες και ειδικεύεται σε θέματα επιχειρηματικότητας και μικρών επιχειρήσεων.
Όταν έρχομαι σε επαφή με μεγάλες εταιρείες, μέσα σε 20 λεπτά συζήτησης για την ανάγκη υποστήριξη της επιχειρηματικότητας, όλοι έχουν πειστεί. Οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί έχουν τη βούληση να υποστηρίξουν τις νέες επιχειρηματικές δράσεις. Όμως όταν μιλάμε στις μεγάλες εταιρείες ειδικά για την υποστήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας, συχνά μας παραπέμπουν στο τμήμα μάρκετινγκ.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί αντιλαμβάνονται τη γυναικεία επιχειρηματικότητα ως ένα ζήτημα που αφορά τα δύο φύλα και επομένως οι επιχορηγήσεις έχουν να κάνουν με μια στρατηγική μάρκετινγκ και όχι με την εταιρική χρηματοδότηση εν γένει. Σκέφτονται, θα το κάνουμε αυτό επειδή είναι μια καλή κίνηση που μπορούμε να προωθήσουμε στις πελάτισσές μας. Δεν είναι κάτι που τους ενδιαφέρει να υποστηρίξουν για να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η στάση είναι δικαιολογημένη, στο βαθμό που, όπως υποστηρίζετε και στο άρθρο σας, οι γυναίκες που ξεκινούν εταιρείες υψηλής ανάπτυξης είναι τόσο λίγες.
Όχι, δεν νομίζω. Είναι σαν να ρωτάμε αν ή έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα. Τα μη κερδοσκοπικά προγράμματα που προανέφερα αρχίζουν να δέχονται τεράστιους αριθμούς αιτήσεων, όμως εξαιτίας των περιορισμένων πόρων που έχουν στη διάθεσή τους, υποχρεώνονται να απορρίψουν πολλές από αυτές.
Πριν από μερικές εβδομάδες ήμασταν χορηγοί ενός συνεδρίου στο Σαν Φρανσίσκο με θέμα τις γυναίκες και την ιατρική τεχνολογία, το οποίο εξ όσων γνωρίζω είναι το μοναδικό συνέδριο στο είδος του που έχει λάβει χώρα την τελευταία πενταετία. Το συνέδριο έφερε σε επαφή τις γυναίκες επιχειρηματίες με τις μεγάλες εταιρείες. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι οι θέσεις καλύφθηκαν σε χρόνο - ρεκόρ, καθώς ο αριθμός των συμμετεχόντων έπρεπε να είναι περιορισμένος.
Στο άρθρο σας αναφέρετε ότι οι γυναίκες που έχουν λάβει πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών είναι περισσότερες από τους άνδρες, όμως οι γυναίκες της ακαδημαϊκής κοινότητας των ανθρωπιστικών επιστημών που συμμετέχουν σε γνωμοδοτικά συμβούλια εταιρειών υψηλής τεχνολογίας είναι μόλις 6,5%, έναντι του 93,5% των ανδρών συναδέλφων τους. Η διαφορά είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη σας;
Το παν είναι οι διασυνδέσεις. Οι γυναίκες παράγουν έρευνα εφάμιλλης, αν όχι υψηλότερης, ποιότητας με την αντίστοιχη των ανδρών. Όμως δεν καταθέτουν αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας το ίδιο συχνά, ούτε έχουν τα δίκτυα που θα τους βοηθούσαν να αξιοποιήσουν εμπορικά την έρευνά τους.
Οι γυναίκες έχουν άρει τους φραγμούς που τις απέκλειαν από θέσεις εργασίας όπως του πρύτανη ή του CEO, όμως δεν έχει συντελεστεί η ίδια πρόοδος και στο ζήτημα της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός γυναικών που έχουν αποφοιτήσει από το Harvard, έχουν μάστερ και διδακτορικά και είναι ικανές να δημιουργήσουν εταιρείες υψηλής ανάπτυξης. Όμως το ποσοστό που κάνει αυτό το τελικό βήμα δεν είναι υψηλό.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγετε είναι ότι εντέλει οι δεξιότητες που απαιτεί η γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι διαφορετικές σε σχέση με την ανέλιξη στην ακαδημαϊκή κοινότητα ή την εταιρική ιεραρχία.
Όλοι οι επιχειρηματίες έχουν ανάγκη τα ίδια πράγματα: εκπαίδευση και δικτύωση. Τα προγράμματα που στηρίζουμε, όπως το Astia, αφορούν κατά κύριο λόγο την οικοδόμηση δικτύων, γιατί οι γυναίκες δεν το κάνουν αυτό από μόνες τους. Ρωτάμε τις ιδιοκτήτριες επιχειρήσεων αν έχουν διοικητικά συμβούλια και συχνά η απάντηση είναι αρνητική. Τις ρωτάμε αν έχουν γνωμοδοτικά συμβούλια και παίρνουμε θετική απάντηση μόνο στις μισές περιπτώσεις. Και δεν αναφέρομαι σε νεοσυσταθείσες εταιρείες· πρόκειται για επιχειρήσεις που αποφέρουν έσοδα από $1 εκατ. έως 20 εκατομμύρια δολάρια.
Γιατί αυτές οι επιτυχημένες γυναίκες επιχειρηματίες δεν παίρνουν τις αποφάσεις που απαιτούνται για να έχουν ανάπτυξη;
Επειδή κανείς δεν τις έχει σπρώξει ποτέ να το κάνουν. Είναι ήδη αρκετά επιτυχημένες με τον τρόπο που λειτουργούν, όμως αν θέλεις να αλλάξεις τα μεγέθη, πρέπει να περιστοιχίζεσαι από συμβούλους που έχουν πρόσβαση στους πελάτες ή στο απαραίτητο κεφάλαιο.
Ποιες λύσεις έχετε να προτείνετε;
Θα ήθελα να θεσπιστεί μια ημέρα «υιοθέτησης» μιας γυναίκας επιχειρηματία. Θα ήθελα οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και βιοτεχνολογίας να καλέσουν τις γυναίκες επιστήμονες να συμμετέχουν στα συμβούλιά τους. Τέλος, οι γυναίκες επιχειρηματίες και οι εφευρέτριες πρέπει να προβληθούν περισσότερο ως κοινωνικά πρότυπα σε θέματα γυναικείας επιχειρηματικότητας.
Η Karen E. Klein είναι δημοσιογράφος με έδρα το Λος Άντζελες και ειδικεύεται σε θέματα επιχειρηματικότητας και μικρών επιχειρήσεων.
Πηγή : capital.gr αποκλειστική συνεργασία με http://www.businessweek.com
