Η Κύπρος είναι ουσιαστικά εκτός Ευρωζώνης, ανέφερε η Μοργκαν Στάνλεϊ σε χθεσινή της έκθεση. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της Ευρωζώνης του ευρώ είναι η ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων.
Για την ακρίβεια η Κύπρος είναι με το ένα πόδι στην Ευρωζώνη και οι πιθανότητες να αποφασίσει να βρεθεί εκτός είναι πλέον ιδιαίτερα αυξημένες με ανυπολόγιστες συνέπειες.........
Μια εβδομάδα με τις τράπεζες κλειστές και η οικονομική ζωή στο νησί μοιάζει να έχει υποστεί «πυρηνικό» ολοκαύτωμα.
Σύμφωνα με το capital.gr, ο μήνας πλησιάζει στο τέλος και είναι απίθανο μέσα σε αυτό το χάος να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις τόσο του δημοσίου όσο και για ένα μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα.
Πολλές επιχειρήσεις είχαν τα χρήματά τους κατατεθειμένα στις τράπεζες και τώρα βρίσκονται «μετέωρες» ως προς τις δραστηριότητες, ως προς τους προμηθευτές και προς τους εργαζόμενους.
Από συμπεριφοριστικής πλευράς είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν ακραίες αντιδράσεις, μπροστά στις οποίες αυτά που έχουμε δει στην Ελλάδα να μοιάζουν με παραστάσεις opera buffa.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν μετά την πρώτη απόφαση του Eurogroup η κυπριακή Βουλή θα είχε αποδεχτεί την πρώτη απόφαση και όπως έχουμε ξαναγράψει, άνοιγε τις τράπεζες κατά παρέκκλιση και την αργία της Καθαρή Δευτέρας προκειμένου να δείξει πως εμπιστεύεται τους πολίτες και τους αποταμιευτές εγχώριους και ξένους.
Νομίζω πως στην Κύπρο διακυβεύονται πολύ περισσότερα απ’ όσα μέχρι στιγμής διαφαίνονται. Η αξία των ευρώ για την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο περισσότερο δεν μπορεί να υπολογιστεί με λογιστικούς όρους.
Η ένταξη στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη αποτελούσε επιλογή πολιτική, γεωπολιτική και μετά οικονομική.
Πολιτική γιατί μέσω της ένταξης εξασφαλιζόταν η απρόσκοπτη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, κάτι που δεν αποτελούσε δεδομένο πριν.
Γεωπολιτική, γιατί η συμμετοχή μετά τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ενισχύει την διεθνή αξία και βαρύτητα και θωρακίζει την εδαφική ακεραιότητα και την κοινωνική ευημερία. Τα παραπάνω θα ενισχυθούν περαιτέρω με την πλήρη τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση.
Οικονομική, γιατί η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη προσφέρει για τους Έλληνες εργαζόμενους και τις ελληνικές επιχειρήσεις τα περιθώρια μιας αγοράς 350 εκατ. ανθρώπων να αναπτυχθούν. Φυσικά χρειάζεται να ανταποκριθούν στις κατάλληλες ανάγκες εξειδίκευσης και ανταγωνιστικότητας.
Αυτή είναι η επιλογή του ευρώ, οι άλλες επιλογές που έχουμε σαν κοινωνία είναι διάφορες παραλλαγές μιας τριτοκοσμικής κοινωνίας και οικονομίας με τη σφραγίδα της ιδεολογίας διάφορων κομουνιστικών ή φασιστικών απολιθωμάτων.
Τι αποφύγαμε...
Στην Ελλάδα τα τρία τελευταία χρόνια κατά καιρούς έπεσαν πολλές φορές στο τραπέζι σενάρια και προτάσεις στάσης πληρωμών, μονομερούς αναδιαπραγμάτευσης, εθνικοποίησης των τραπεζών και άλλων τινών, τα οποία ακούγονται εκ πρώτοις εύηχα στα αυτιά όσων υποφέρουν από την κρίση αλλά δεν καταλαβαίνουν από οικονομικά.
Διάφοροι ανεύθυνοι και ανόητοι πίστευαν πως αρκεί ένα διάταγμα εθνικοποίησης το Σάββατο και τη Δευτέρα οι τράπεζες θα ήταν ανοιχτές να μοιράζουν στους ανέργους και εργαζόμενους τα εκατομμύρια του Τζωρτζ Σόρρος με τα οποία θα δημιουργούνταν ζήτηση, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Ούτε παιδάκια του δημοτικού δεν αντιλαμβάνονται τη λειτουργία του κόσμου και της οικονομίας με τόσο επιδερμικό και ανόητο τρόπο.
Θυμάστε τα επιχειρήματα πως τα έσοδα του δημοσίου φτάνουν για μισθούς και συντάξεις για να μην προβούμε σε στάση πληρωμών. Οι καταθέσεις των τραπεζών φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες εισαγωγών...
Κατά συνέπεια βρήκαμε το αεικίνητο. Κάποιοι ανόητοι πιστεύουν ακόμη ότι στα υπόγεια των τραπεζών είναι κρυμμένα 160 δισ. ευρώ καταθέσεων. Αν τις πάρουμε και μοιράσουμε από 16.000 ευρώ σε κάθε Έλληνα θα έχουμε φέρει το σοσιαλισμό.
Κι όμως με αυτές τις ανοησίες για προμετωπίδα υφάρπαξαν δεκάδες ποσοστιαίες μονάδες στις εκλογές.
Ούτε κάποια άλλη πλευρά είχε όμως κάποια άμεση και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα. Απλά η στρατηγική που οριακά δέσποσε και δεσπόζει ακόμη ήταν να δεχτούμε τα μνημόνια με τα λάθη και τις αντιφάσεις τους, με σκοπό να μείνουμε στο ευρωπαϊκό «καράβι», επιδιώκοντας σε δεύτερη ή τρίτη φάση μια περισσότερο βιώσιμη και οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Εν τω μεταξύ, εμείς θα πρέπει να μεταρρυθμίσουμε τον πελατειακό «Κόπρο Του Αυγεία» της παρασιτοκρατίας, της πελατοκρατείας, της διαφθοράς και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, που με επίκεντρο το δημόσιο κατακλύζουν σαν καρκίνωμα ολόκληρη την οικονομία και κοινωνία και κρατούν σε απόσταση οποιαδήποτε υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα.
Η πολιτική ηγεσία της χώρας είναι αιχμάλωτη της κομματικής πελατείας και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να υλοποιήσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις στο παρασιτικό οικονομικό μοντέλο που έχει χρεοκοπήσει. Ο κίνδυνος έγκειται σε μια προσεχή κατάρρευση εσόδων επειδή καθυστερεί η διάλυση και ανασύσταση του δημοσίου με πρώτο τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό.
Άθλος
Παρ’ όλα ταύτα θα ήταν αδικία να μην αναγνωρίσουμε πως τα τρία χρόνια της χρεοκοπίας η Ελλάδα έχει καταφέρει να «κουρέψει» χρέος άνω των 200 δισ. ευρώ χωρίς να μείνουν οι τράπεζες ούτε μια μέρα κλειστές, χωρίς τα ATM να μείνουν ούτε μια ώρα άδεια. Κατά συνέπεια χωρίς να μείνουν ούτε μια μέρα άδεια τα ράφια των σούπερ μάρκετ και τα πρατήρια καυσίμων χωρίς καύσιμα.
Αυτό οφείλεται στην αλληλεγγύη των εταίρων μέσω των δανείων και των ανοιχτών στροφίγγων της ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες.
Για πολλούς μήνες όταν προσπαθούσαμε να περιγράψουμε τις πιθανές επιπτώσεις μιας στάσης πληρωμών, μιας μονομερούς επαναδιαπραγμάτευσης ή εξόδου από το ευρώ αρκετοί διαμαρτύρονταν πως κινδυνολογούσαμε για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Δεν υπάρχουν ούτε μικροπολιτικές ούτε πολιτικές σκοπιμότητες γιατί το πολιτικό σκηνικό στο σύνολό του φέρει την ευθύνη της χρεοκοπίας της κοινωνίας και της οικονομίας. Απλά, ανάμεσα στο χειρότερο και το χείριστο είσαι αναγκασμένος να δεχτείς το χειρότερο.
Κατά συνέπεια τον Αλέξη αφορά και τον Πάνο και τον Αντώνη και το Βαγγέλη και το Φώτη που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια να μην απομακρυνθεί ούτε ένα πελάτης τους από «βύζαχτρο» του δημόσιου ταμείου το οποίο γεμίζουν μεταξύ άλλων 1,5 εκατ. άνεργοι και άλλοι τόσοι μελλοντικοί άνεργοι...
2) Μας τα πήραν τα χαρτιά πατριώτες...
Δεύτερη μέρα πανικού στο ελληνικό χρηματιστήριο χθες καθώς συνεχίστηκαν οι κραδασμοί από τις εξελίξεις στην Κύπρο. Μερικές από τις ανησυχίες που συνεπήραν τους επενδυτές έχουν να κάνουν με τους εξής συνειρμούς που κυκλοφόρησαν...
α) Αν οι ελληνικές τράπεζες χρειαστούν επιπλέον κεφαλαιακή ενίσχυση από αυτή που έχει αποφασιστεί τότε το ζήτημα του «κουρέματος» καταθέσεων μπορεί να αφορά και καταθέσεις ελληνικών τραπεζών.
β) Αν προκύψει δημοσιονομικό κενό τους προσεχείς μήνες λόγω μείωσης εσόδων, τότε όλη η πρόοδος των τελευταίων μηνών μηδενίζεται και πάμε ουσιαστικά για τρίτο μνημόνιο με αβέβαιες συνέπειες.
γ) Άγνωστος αριθμός ελληνικών επιχειρήσεων έχουν απροσδιόριστη έκθεση στις Κυπριακές Τράπεζες και θα υποστεί πλήγμα από τις εξελίξεις εκεί.
δ) Η πτώση του ευρώ και η άνοδος των επιτοκίων των ομολόγων του νότου αποτελούν ενδείξεις της συστημικής εξάπλωσης το φόβου που οδηγεί σε φυγή καταθέσεων.
ε) Με την απόφαση για την Κύπρο η Γερμανία αποσκοπεί στο να μαζέψει τις καταθέσεις όλης της ευρωζώνης με στόχο να καταστήσει την περιφέρεια αποικίες χαμηλού κόστους και να επιβάλει το τέταρτο Ράιχ.
Για όλα αυτά έχω τις εξής απαντήσεις...
3) Investment Bank of Greece
Γεια σας κ. Στούα,
Μήπως γνωρίζετε αν
α) η Επενδυτική Τράπεζα Ελλάδος -θυγατρική της Λαϊκής- συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο που πρόκειται να αγοράσει η Πειραιώς;
β) Αν δεν πωληθεί. Τα χρηματα που κρατα ως "margin" η τραπεζα για τις συναλλαγές μου σε παράγωγα, υπόκεινται σε κουρεμα;
Ευχαριστω
Νικος Σ.
Απάντηση: Ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της χρηματιστηριακής με ενημέρωσε χθες πως η εταιρεία είναι θυγατρική της Λαϊκής αλλά οι δραστηριότητές της εποπτεύονται από τις ελληνικές αρχές. Επιπλέον τα διαθέσιμα των επενδυτών τα διατηρεί στην Ελλάδα και όχι στην Κύπρο.
Επίσης υποστηρίζει πως οι επενδυτικοί λογαριασμοί στις Κυπριακές τράπεζες δεν αποτελούν καταθέσεις και έτσι δεν υπόκεινται στο μέτρο του «κουρέματος». Για το τελευταίο δεν είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω καθώς πιστεύω πως ακόμη στην Κύπρο δεν έχουν διευκρινιστεί πλήρως τα μέτρα. Κατά συνέπεια δεν διαφαίνεται λόγος ανησυχίας...
4) Αντιγερμανισμός
Ακόμα και αν έχει κανείς την άποψη ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι λάθος, δεν επιτρέπεται να την ταυτίζει με μία χώρα, η έναν λαό. Οι πολιτικές αλλάζουν. Τα στερεότυπα ("οι κακοί Γερμανοί") αλλάζουν δυσκολότερα. Για μια μικρή χώρα όπως η δική μας η καλλιέργεια εχθρικών στερεοτύπων για τους ισχυρούς μπορεί να είναι πολύ βλαπτική, μακροπρόθεσμα. Ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε από τον αντιαμερικανισμό του 1970. Αναρωτηθείτε αν μας ωφέλησε...
