O ποιητής υποδύεται τον νεκρό

Στη νέα ποιητική συλλογή του ο πανεπιστηµιακός Γιώργος Βέλτσος «µιλάει» για τον εαυτό του...
από τον Αδη
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ
ΤΟ ΘΕΑΜΑ
Εκδόσεις Διάττων, 2011
σελ.58, τιμή 10,65 ευρώ

«Είναι άρραφο το ποίηµα και αγεωµέτρητο / κάθεται στο βράχο ακίνητο / και εποπτεύει ακαδηµία και τηβέννους / Yστερα, ορµηνεµένο από το τίποτα / πετά» γράφει ο Γιώργος Βέλτσος στη νέα του ποιητική συλλογή µε τίτλο Το θέαµα. Η θέαση σε αυτή τη συλλογή, που µετατρέπει, µετουσιώνει την ποίηση σε µια καθαρή αποτίµηση του ίδιου του βίου, ακόµη και της ζωής «που έζησα, µέσα στο µυαλό µου», όπως γράφει ο ίδιος, είναι καλειδοσκοπική, πολυπρισµατική.

Οι σιωπές και οι γραφές (ο Ντεριντά θα έλεγε «φωνές») αντικρίζονται και εναλλάσσονται αποκρύπτοντας και ταυτόχρονα αποκαλύπτοντας ως «θέαµα» πότε τον ίδιο τον ποιητή και πότε το ποίηµα. Ο δηµιουργός και το δηµιούργηµα συναντώνται σε έναν πρόσκαιρο παρηγορητικό ίλιγγο χαµηλής τάσης όταν «εισέρχοµαι, έστω για λίγα δευτερόλεπτα / στην αίσθηση που φαντάζονται οι αθάνατοι».

Ο ποιητής, που φαίνεται να παλεύει µε τα όρια της ζωής και της τέχνης του, δίνει στο ποίηµα ένα σώµα (γηροκοµώντας έτσι τα πάθη της σάρκας) προκειµένου να σκεφτεί αυτό που ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο έχει ονοµάσει «ηθεληµένη στιγµή που µε προϋποθέτω νεκρό».

Από αυτό το σηµείο, το πέραν του θανάτου, φιλοδοξεί να «µιλήσει» ο ίδιος «σ’ αυτήν την κατά µόνας αγωνία» προσπαθώντας να ξεγελάσει το φως, το σκοτάδι και τις συνδηλώσεις τους. Ο Βέλτσος γράφει µέσα στην προοπτική του θανάτου και υποδυόµενος προκλητικά τον νεκρό (που ξέρει τι ρηµάζει και στην άλλη µεριά της λήθης) διαρκώς µοιάζει να αποσύρεται, άλλοτε σε τόνο εξοµολογητικό, άλλοτε µε την ειρωνική (και σε πολλά σηµεία καυστική) απόσταση του «τριτοπρόσωπου» εκτιµητή και άλλοτε µε τη συγκινησιακή εµπλοκή των χρόνων της αθωότητας.

Θα λέγαµε ότι η ποίηση προβάλλεται από τον Βέλτσο ως η ύστατη ασπίδα απέναντι στον θάνατο, µια ασπίδα επίφοβη ωστόσο καθώς «στην ποίηση ψοφάς».

«Η ποίηση είναι ο εχθρός» λοιπόν και από τις µάχες αποµέ νουν λάφυρα οι στίχοι. «Τώρα, σε δωµάτια από οστά / έχεις την κατοικία σου / περίφροντις µέσα στο ίδιο σου το κεφάλι / Και περιφέρεσαι µε παγωµένη καρδιά / αλλάζοντας τα τοπωνύµια: Aδης; Aδεις!».

* Ο ποιητικός µονόλογος του Γιώργου Βέλτσου «Ρηµάζει» (∆ιάττων, 2010), που διάβασε ο ίδιος µε τη Ρούλα Πατεράκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 20 Οκτωβρίου, δηµοσιεύθηκε µεταφρασµένος στα γαλλικά στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Po&sie» ανάµεσα σε ποιήµατα, µεταξύ άλλων, της Μαρίνας Τσβετάγεβα και του Πάουλ Τσέλαν.

του Γρηγόρη Μπέκου 
Πηγή : tovima.gr
Επιμέλεια : Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker