Οι λιγοστές σελίδες του αριστουργηματικού διηγήματος «Ο φιλοξενούμενος» «μεταφράστηκαν» σε καταπληκτικές εικόνες μιας έξοχης κινηματογραφικής δημιουργίας με τίτλο «Μακριά από τους ανθρώπους».......
1954, κάπου στα βάθη της Αλγερίας. Ενας άντρας, ο Νταρού (Βίγκο Μόρτενσεν), ζει μόνος στο σχολείο το οποίο έκτισε ο ίδιος για να διδάσκει τα παιδιά της γύρω περιοχής. Ο ίδιος από πόρτα σε πόρτα έχει πείσει τους γονείς τους ότι τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο. Ο δάσκαλος, που ενδεχομένως δεν ήταν πάντα δάσκαλος και έχει προτιμήσει την απομόνωση διότι δεν θέλει να αντιμετωπίσει τον κόσμο, κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με την μοίρα του. Του αναθέτουν να συνοδεύσει τον Μοχαμέντ (Ρέντα Καντέμπ), έναν νεαρό Αλγερινό στην Τινγκουίτ για να δικαστεί για φόνο.
Ο Νταρού αρχικώς αρνείται -«είμαι δάσκαλος»,λέει- όμως εν τέλει οι συνθήκες τον αναγκάζουν να δεχτεί. Οι συγγενείς του θύματος του Μουσταφά τον αναζητούν για να τον σκοτώσουν. Κι έτσι θα αρχίσει το ταξίδι των δυο αντρών, ένα ταξίδι γεμάτο συγκρούσεις όχι μόνο μεταξύ των δυο συνοδοιπόρων αλλά και με άλλους που θα συναντήσουν στο διάβα τους. Αυτο το ταξίδι στα επιβλητικά όρη του Ατλαντα της Αλγερίας, θα γίνει η ψυχή της ταινίας του Νταβίντ Ολχοφέν «Loin des hommes» (Μακριά από τους ανθρώπους) που χωρίς καμία αμφιβολία ανήκει στις ομορφότερες μα και πιο ουσιαστικές που είδαμε κατά την διάρκεια της 71ης κινηματογραφικής Μόστρα που το ερχόμενο Σάββατο τελειώνει.
Πίσω από το σενάριο της ταινίας υπάρχει το διήγημα του Αλμπέρ Καμύ «Ο φιλοξενούμενος» το οποίο δεν ξεπερνά τις 15 σελίδες. Ο Καμύ αναφέρεται στην νύχτα της παράδοσης του κρατουμένου στον δάσκαλο από τον Γάλλο χωροφύλακα που τον μετέφερε στο σχολείο. Ο σκηνοθέτης Ολχοφέν μας είπε ότι διαβάζοντάς το «είδε» μια ταινία γουέστερν τοποθετημένη στην Αλγερία «Με ενδιέφερε να διατηρήσω ανέπαφο το πνεύμα του Καμύ, να σεβαστώ την βασική ιδέα και να αναπτύξω τις δικές μου.»
Ο Καμύ έγραψε τον «Φιλοξενούμενο» τον Ιούλιο του 1954, λίγο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου στην Αλγερία. Για τον σκηνοθέτη είναι ένα διήγημα γραμμένο από έναν άνθρωπο που αφουγκράζεται την εποχή του και γνωρίζει ότι ο πόλεμος όπου να’ναι θα ξεσπάσει αλλά και δεν το λέει ξεκάθαρα.
Ο Ολχοφέν ωστόσο το έκανε. Η ιστορία της δικής του ταινίας λαμβάνει χώρα ενώ έχει ξεσπάσει ο πόλεμος και σε μια πολύ γενναία σκηνή, ο Ολχοφέν παρουσιάζει Γάλλους στρατιώτες να εκτελούν άοπλους αντάρτες που με τα χέρια ψηλά θέλουν να παραδοθούν.
«Σήμερα, 50 χρόνια μετά από το ξέσπασμα του πολέμου της Αλγερίας, ένιωσα την ανάγκη να εντάξω τους δυο αυτούς ανθρώπους στο χάος και την παράνοια του πολέμου» μας είπε ο σκηνοθέτης. Ο πόλεμος άλλωστε είναι που τελικά αλλάζει τον Νταρού, τον ξυπνά από τον λήθαργο και του θυμίζει ότι η ζωή είναι για να την ζούμε και όχι για να κρυβόμαστε πίσω της.
Πηγή : tovima.gr
NewsRoom Mykonos Ticker
