Το κρασί: Τέσσερα μπουκάλια, δύο λευκά, δύο κόκκινα. Σε περίπτωση που δε γνωρίζεις εκ των προτέρων συγκεκριμένες προτιμήσεις, απόφυγε τα εξεζητημένα και περιορίσου σε Chablis ή Chardonnay για τα λευκά και ένα τίμιο Merlot ή κάποιο Cabernet για κόκκινο. Το κόκκινο σερβίρεται και ζεστό, το λευκό καλύτερα να βρίσκεται μέσα σε σαμπανιέρα με πάγο.
Η σαμπάνια: Τρία μπουκάλια, ίσα για να βγει η πρόποση για την αλλαγή του χρόνου. Αν μια κυρία επιθυμεί να πίνει σαμπάνια όλο το βράδυ, καλό είναι να έχει ενημερώσει με κάποιο διακριτικό τρόπο ή να φέρει τη δική της.
Το ουίσκι: Δύο μπουκάλια. Από τους 20 οι 4-5 τουλάχιστον θα είναι aficionados κάποιου ουίσκι. Δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις απόλυτα. Διάλεξε δύο συμβατικές αξιοπρεπείς μάρκες κοινής αποδοχής.
Τα λευκά ποτά: Σίγουρα μία βότκα, σίγουρα ένα ρούμι ή ένα τζιν και ίσως μια δεύτερη βότκα (ή ένα δεύτερο τζιν). Τρία μπουκάλια μίνιμουμ, γιατί τα λευκά ποτά: α) «Τραβιούνται» και β) αποτελούν τη βάση για κοκτέιλ και σφηνάκια, οπότε φεύγουν γρήγορα.
Τα σφηνάκια: Το καλύτερο είναι να έχεις στο μυαλό σου τι θες να σερβίρεις στους δυο τρείς πρώτους γύρους και να αφήσεις τους αυτοσχεδιασμούς για αργότερα. Γι΄ αυτούς τους δυο τρείς γύρους θα χρειαστείς μια απαλή αρωματική βότκα ή ένα φρουτένιο σναπς. Για μετά, τεκίλα (καλύτερα κίτρινη), τουλάχιστον ένα λικέρ και παρελκόμενα, όπως ταμπάσκο, αλάτι, πιπέρι, κανέλα κ.λπ.
Οι μπίρες: Αν αρχίσουν, δεν τελειώνουν ποτέ. Στο σπίτι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον σαράντα και τουλάχιστον από τρείς διαφορετικές μάρκες. Τα ποτήρια δεν είναι απαραίτητα, τα μπουκάλια είναι σαφώς προτιμότερα από τα κουτάκια, αλλά πιάνουν χώρο στο ψυγείο και μπορούν να γίνουν και επικίνδυνα σε περίπτωση που σπάσουν. Απόφυγε τα μεγάλα κουτάκια, γιατί ζεσταίνονται και τα παρατάνε στη μέση.
Τα κοκτέιλ: Ευαίσθητο θέμα και κάπως ανοικονόμητο. Η καλύτερη ιδέα είναι να έχεις έτοιμα σε γαβάθες ένα ή δύο αλκοολούχα fruit punch. Αν όλα πάνε καλά, οι καλεσμένοι θα περιοριστούν σε αυτά. Αν οι φίλοι σου έχουν φαντασία και όρεξη, φρόντισε να υπάρχουν στο μπαρ δυο σέικερ και μερικοί αναδευτήρες κι άσ΄ τους να κάνουν παιχνίδι μόνοι τους.
Τα συνοδευτικά: Από τη στιγμή που δεν πρόκειται για δείπνο, αλλά για πάρτι, χρειάζεσαι μόνο πράγματα που τρώγονται με το χέρι ή με οδοντογλυφίδα, δηλαδή ξηρούς καρπούς, πατατάκια ή νάτσος, κρακεράκια, κριτσίνια, μία πιατέλα (κρύα) με τυριά κι άλλη μία με φρούτα.
Savoir Boire: Το απολύτως στοιχειώδες πρωτόκολλο του καλεσμένου σε πάρτι με ποτά.
-Όταν πίνουμε τζάμπα, δε διαμαρτυρόμαστε για τη μάρκα του ουίσκι.
-Κερασμένο σφηνάκι: δεν το πίνουμε πριν τσουγκρίσουμε μ΄ αυτόν που το κέρασε.
-Κερασμένο σφηνάκι: προτεραιότητα στην πρόποση έχει αυτός που το κέρασε.
-Κερασμένο σφηνάκι: αν δε σκοπεύεις να το πιείς ολόκληρο, μην το πάρεις.
-Το να πίνει ένας άντρας μόνος του σε κάποια γωνίτσα είναι απολύτως αποδεκτό.
-Μετά το έκτο ποτό σταματάμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη. Δεν πρόκειται να αντικρίσουμε τίποτα καλό.
-Με κάθε ποτό αυξάνονται κατά 5% οι πιθανότητες εμπλοκής σου σε καβγά (και κατά 3% οι πιθανότητες να είσαι ο χαμένος του καβγά).
-Σε περίπτωση παρεξήγησης ή μπερδέματος, το δικό σου ποτήρι μπίρας είναι το γεμάτο.
-Στην κλίμακα της οικειότητας το να μοιραστείς με κάποια ένα σιωπηλό ποτό τοποθετείται ακριβώς ανάμεσα στη χειραψία και το φιλί.
-Το μπουκάλι που πάμε στο πάρτι ως καλεσμένοι ή το πίνουμε ή το αφήνουμε. Δεν το παίρνουμε μαζί μας φεύγοντας.
-Άσχετο, αλλά σημαντικό: ποτέ δεν κάνουμε δεύτερη τράκα τσιγάρο από τον ίδιο άνθρωπο το ίδιο βράδυ.
Πηγή:www.capital.gr
Αναδημοσίευση από το τεύχος Ιανουαρίου Νο193 του περιοδικού ΄Playboy΄.
