«…Ο κύριος Κόινερ διέσχιζε μια κοιλάδα, όταν έξαφνα πρόσεξε πως πατούσε στα νερά. Και τότε κατάλαβε πως η κοιλάδα του ήταν στην πραγματικότητα ένα θαλάσσιος βραχίονας, και πως πλησίαζε η ώρα της πλημμυρίδας. Σταμάτησε, λοιπόν, κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, κι όσο κράτησε η ελπίδα του για τη βάρκα, δεν έκανε βήμα. Και καθώς η βάρκα δε....
φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα, κι άρχισε να ελπίζει πως το νερό δεν θα ανέβαινε άλλο. Μα όταν το νερό του έφτασε ως το σαγόνι, εγκατέλειψε κι αυτή την ελπίδα και κολύμπησε. Είχε καταλάβει, επιτέλους, πως αυτός ήταν η βάρκα». (Μπέρτολτ Μπρεχτ)
Ποια είναι η βάρκα… σωτηρίας μας σήμερα;
Βάρκα είναι η γνώση από την εμπειρία που ζούμε κι η ελπίδα ότι αυτή θα γίνει πράξη, δράση και αντίδραση. Ελπίδα είναι αυτό που δεν μπορούν να μας στερήσουν οι διεθνείς οικονομικές εξελίξεις κι οι ανθελληνικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις (νέος διεθνής δανεισμός, διεθνή κέντρα αποφάσεων κ.ά.).
Εμείς φταίμε για τις εξελίξεις; Φοβάμαι ότι εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε αυτές τις ανθελληνικές εξελίξεις! Οι πολιτικοί χειρισμοί πραγματοποιήθηκαν σε βάρος των Ελλήνων, γιατί έλαβαν χώρα χωρίς έλεγχο. Στην αρχαία Αθήνα τους (ύποπτους για διαφθορά) πολιτικούς τους εξοστράκιζαν και τους δήμευαν τις περιουσίες. Στην Σπάρτη δεν τους επέτρεπαν να αποκτήσουν δικό τους τίποτα περιουσιακό, αφού όλα άνηκαν στην Πόλη- Κράτος. Εμείς αφήσαμε τους πρωταγωνιστές στις ανθελληνικές εξελίξεις να πλουτίσουν και να φτωχύνουν όλους εμάς και το (ένδοξο πλην κακόμοιρο) ελληνικό κράτος. Ποιοι ξένοι μας φταίνε γι’ αυτό; Πρώτα φταίνε οι …ντόπιοι.
Οι ανθελληνικοί πολιτικοί χειρισμοί πραγματοποιήθηκαν χωρίς κεντρική οργάνωση και προληπτικό σχεδιασμό. Ως γνωστό: «κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν (Βλέπε: κάλλιο προλαμβάνειν παρά … περικόπτειν επιδόματα και μισθούς!). Οι ντόπιοι χειρίστηκαν με τρόπο ανθελληνικό και χωρίς το φόβο της τιμωρίας για την κακή διαχείρισή τους.
Και ξέρετε γιατί; Οι πολιτικοί δεν φοβήθηκαν το λαό, γιατί τον δελέαζαν με ανταλλάγματα σιωπηρής συνεργίας, τον εξυπηρετούσαν και τον αλλοίωναν στο χαρακτήρα. Με ποιον τρόπο; Φοβάμαι με πολλούς και ποικίλους τρόπους (βλέπε: αναξιοκρατία, βόλεμα, διαφθορά, δάνεια, ρουσφέτια, διορισμούς, φακελάκια, παράνομες αποσπάσεις εκπαιδευτικών, οδικές παραβάσεις, καταπατήσεις καμένων δασών, "εξυπηρετήσεις" κάθε είδους...). Το παρελθόν διδάσκει ότι εμείς καθορίζουμε τις τύχες μας.
Ποια είναι η βάρκα μας σήμερα; Το είπε ο Αριστοτέλης πριν πολλά χρόνια: " Όσοι μελέτησαν την τέχνη της διοίκησης, έχουν πεισθεί ότι η τύχη των κρατών εξαρτάται κυρίως από την εκπαίδευση των νέων."
Βάρκα είναι η ελπίδα να μάθουμε από το πάθημά μας και να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά, να δούμε καθαρά το αύριο πάνω από τις εξελίξεις. Να παραδεχτούμε ότι: «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα!». Να μάθουμε την αλήθεια, να αντιμετωπίζουμε τα ελαττώματά μας, να προβάλλουμε τα προτερήματά μας και κυρίως να εκπαιδεύουμε τα παιδιά και τους νέους μας να μην την… ξαναπάθουν!
Ελπίδα είναι τα παιδιά κι οι νέοι μας. Να γίνουν καλύτεροι από εμάς. (Κι εμείς πιο ειλικρινείς!)
Ο Ηλίας Θερμίδης είναι εκπαιδευτικός
Πηγή : Mykonos Ticker
