Κατέβηκε ο ήλιος μιά πιθαμή απ'τή Δήλο,δρόμο χρυσό είς τή θάλασσα
Χρωμάτισε,τά όνειρα νά περάσου!Τότε εγώ μέ τά παιδιά ολου τού κόσμου κρατώντας χρυσές λάρνακες γεμάτες ηλιακτίδες προχωρούσαμε!.....
Τίς λάρνακες ακουμπήσαμε στό χρυσό δρόμο τού ηλιου πάνω στή θάλασσα μπροστά στά διψασμένα μάτια τών ανθρώπων!Τίς ανοίξαμε!Κι είχαν μέσα τήν πανσέληνο,τά λαμπρά αστέρια!Τού ηλιου τήν τήν ανατολή,τών ερώτων τό φιλί,τών λουλουδιών τή γύρι,τή χρυσόσκονη!
Τά όνειρα μείνανε,οί ψυχές αναστηθήκανε!Ο πόνος τελείωσε!Η αισιοδοξία αρχισε!Η θλίψις έφυγε!Τά δάκρυα στεγνώνανε!Ο ήλιος περίμενε!
Οί λαοί ενωθήκανε!Οί πέντε ήπειροι ένα χωριό!Μία πατρίδα!Θούρια παίζανε,οί πομπές αρχίσανε,η ανάβασις προχώρησε,ό ήλιος περίμενε!Ο ΑΝΔΡΑΣ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ!Η ΓΥΝΑΙΚΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Τριφύλλια,πανσέδες,κυκλάμινα,τή γή εγκαταλείπουμε!Αδειάζουμε τίς μυρμηγκοφωλιές,τίς κυψέλες,τις τσιμεντοπόλεις,τούς πολέμους,τή μόλυνση,τίς ανίατες ασθένειες,τή βία,τήν ανία,τή ρουτίνα,τήν παρακμή!
Στή λάβα τού ήλιου θάτά ρίξουμε,τόν άνθρωπο θά καθαρίσουμε,τόν πλανήτη θά ξαναγεννήσουμε,τά δάση, τά ποτάμια,τή θάλασσα,τά ζώα,τά φυτά,ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ!!!Ελα ηλιε σφίξε μας,πιάσε μας καί δέσε μας,μέ χρυσές αλυσίδες!Τράβα μας σέ μιά νέα Αρχη!!!
Ηλιε στή Δήλο γεννηθηκες,τό Αιγαίο εντύθηκες,τά νησιά στό λαιμό σου εφόρεσες!Πές μας πώ μπόρεσες νά μή χαθείς;;;Ελπίδα τ'αστέρια μου,βραχιόλι ή μέρα μου,ζωνάρι ο αιώναςμας,χιτώνας η ώρα μας!!!
Και προχωράμε και προχωράμε καί δέν γυρνάμε μέχρι τόν ήλιο νά φτάσουμε,νά ζήσουμε,ν'αγκαλιάσουμε!Σ'ΑΥΤΟΝ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΚΙ ΑΠ'ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΛΑΜΨΟΥΜΕ!!!
