Κοίταξε δίπλα σου…Κάποιος σ' έχει ανάγκη!-Της Ηλιάννας Παπαπάνου.

Mικρή καθώς ήμουν, με θυμάμαι πάντα να τριγυρνώ στον κόσμο με μία απορία. Αφιέρωνα αρκετό χρόνο για να μπορέσω να καταλάβω κάποιους ανθρώπους, να συνειδητοποιήσω το γιατί φέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, γιατί δεν εκφράζουν αυτό που αισθάνονται, γιατί κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους και άπειρα γιατί ακόμα......
Οι άνθρωποι γύρω μου με πρόφταναν συνεχώς παροτρύνοντάς με να μην ασχολούμαι με τους άλλους ειδικά αν δεν τους γνωρίζω καν. Θυμάμαι ακόμα χαρακτηριστικά το πόση μεγάλη προσπάθεια κατέβαλαν μερικοί μόνο και μόνο για να πείσουν ένα παιδάκι ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με τους ανθρώπους..

Και το παιδάκι γούρλωνε τα μάτια και ρωτούσε συνεχώς.. Μα γιατί;Οι απαντήσεις δε, έπεφταν βροχή.. Μην περιμένεις να αλλάξεις τον κόσμο, μην ασχολείσαι με το γιατί ο καθένας φέρεται έτσι όπως φέρεται, να ανταποδίδεις το καλό αλλά και το κακό διαφορετικά ο άλλος δεν παίρνει το μάθημα του.

Είναι κοινώς αποδεκτό και φυσιολογικό ο καθένας μας να κρατάει μια απόσταση από ανθρώπους που δεν του φέρονται σωστά και δίκαια καθώς και να έχει όσες επιφυλάξεις επιθυμεί ώστε να “σώσει” τον εαυτό του όταν και αν χρειαστεί.

Όμως δεν είναι αποδεκτό και εφικτό το να παραιτείσαι συνεχώς και να πιστεύεις πως δεν αξίζει να χαλαστείς για κανέναν ούτε και να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις, έστω και λίγο προς το καλύτερο..

Αν όλοι ενδιαφερόμασταν έστω και λίγο για έναν απλό συνάνθρωπό μας ή ακόμα περισσότερο για έναν καλό μας φίλο, ακούγαμε με προσοχή το πρόβλημά του, προσπαθούσαμε να μπούμε στη θέση του και βιώναμε για λίγο την κατάστασή του, ακόμα και τότε υποστηρίζει κανείς, ότι δεν θα άξιζε; Δεν θα άξιζε τί δηλαδή; Το να “σώσεις” έναν άνθρωπο που ακούσια ή έστω και εκούσια αν και λανθασμένα, βρέθηκε σε μια δύσκολη θέση και δεν έχει τη δύναμη να βοηθήσει τον ίδιο του τον εαυτό;

Χάρισε του λίγο από τον χρόνο σου, ένα χαμόγελό σου, μια αγκαλιά μόνο να δώσεις και ο άλλος θα αισθανθεί την ανθρωπιά σου και θα νιώσει καλύτερα.. Όταν εσύ χάνεις την ελπίδα σου και φτάνεις σε σημείο να θες να τα παρατήσεις έχοντας βρεθεί σε αδιέξοδο, θα σου φαινόταν φρόνιμο να σκεφτεί κάποιος ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί σου; Δεν θα επιθυμούσες κάποιον δίπλα σου έστω και άγνωστο, να σου δώσει ένα χέρι βοήθειας;

Αδιαφορία σημαίνει ανωτερότητα; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για άνθρωπο που έχεις ζήσει μαζί του όμορφες στιγμές.. αξίζει να τα πετάξεις όλα στον αέρα επειδή νιώθεις ανίκανος να κρατήσεις μια ανθρώπινη επαφή;

Μετατρέπεσαι σε ένα πέτρινο τείχος και καλύπτεσαι τόσο καλά έτσι ώστε να μην μπορέσει κανένας να στο διαλύσει.. Δεν εκφράζεις αυτό που νιώθεις νομίζοντας πως ο άλλος θα καταλάβει τον τρόπο που φέρεσαι και φυσικά δεν ασχολείσαι με το τί γίνεται γύρω σου γιατί απλά έμαθες να αποδέχεσαι ακόμα και το πιο τραγικό ως φυσιολογικό..

Ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο με σκοπό να ζήσουμε όλοι μαζί αρμονικά μέσα σε μια κοινωνία που μόνο αρμονία δεν προσφέρει. Είμαστε όλοι άγνωστοι μεταξύ μας, όμως γνωριζόμαστε και βιώνουμε μαζί καταστάσεις και γεγονότα. Από παιδιά μας έμαθαν να μοιραζόμαστε το φαγητό μας, να βοηθάμε εθελοντικά όπου υπάρχει ανάγκη, να εκφράζουμε την άποψή μας και να αντιδράμε σε ό ,τι μας φαίνεται άδικο και κακό για εμάς και τους ανθρώπους μας..

• Πόσοι πραγματικά κάνουν κάτι από όλα αυτά με αληθινή ευχαρίστηση;
• Πόσο συχνά πλέον συμβαίνει αυτό;
• Μήπως απλά έγινε μια συνήθεια όπως όλα;

Ειλικρινά δεν μπορώ να πω με σιγουριά το αν φταίει ο καπιταλιστικός τρόπος που διοικούνται οι κοινωνίες, αλλά η απάθεια και η ασυναισθησία πλήττουν όλο και περισσότερο κόσμο και το αληθινά τρομακτικό αλλά και τραγικό είναι το ότι αυτό γίνεται ολοένα πιο αποδεκτό και φαίνεται φυσικό και μη αναστρέψιμο σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων..

Ολοένα και περισσότεροι εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια πλέον, φανερά απογοητευμένοι και εν μέρη δικαιολογημένοι, όμως έχουμε αναλογιστεί την ζημιά που προκαλεί αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς πρώτα από όλα στις ανθρώπινες σχέσεις και έπειτα ως αντίκτυπο στην κοινωνία άρα και σε εμάς τους ίδιους;

Αξίζει πραγματικά να τα παρατήσουμε και να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα που να μην μας επηρεάζει;

Οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο επηρεάζει τους πάντες και αυτό είναι και επιστημονικά αποδεκτό ως μια φυσική αλληλεπίδραση των πραγμάτων.

Από το πιο απλό μέχρι και το πιο περίπλοκο όπως ένας σεισμός που θα συμβεί στην Ιαπωνία ο οποίος βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα πιθανόν να επηρεάσει και την πολιτεία της Καλιφόρνια που βρίσκεται στο άλλο άκρο.

Είμαστε άνθρωποι! Όχι τούβλα…Δεν μπορούμε να ζούμε συνεχώς στην απάθεια και την αναισθησία και να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα δίπλα μας ενώ συμβαίνουν τόσα και μπορούμε πραγματικά να προσφέρουμε και την παραμικρή βοήθεια χωρίς κανένα κόστος..

Ίσως όταν θα πρέπει να αφυπνιστούμε να είναι αργά.. Όμως δεν αξίζει μια προσπάθεια ανέγερσης;

Μην βιαστείς να σκεφτείς το πόσο ιδανικά έβλεπα ή βλέπω ακόμα κάποια πράγματα στον κόσμο..

Τα λόγια τα σιχάθηκα, πέρνα στην πράξη

μόνο έτσι ίσως μπορέσει κάπως να μπει μια τάξη

Συμβιβάζεσαι;
Γιατί να συμβιβαστείς, γιατί να συμβιβαστώ;
Δεν ψάχνω το τέλειο αλλά το ποιοτικό και αυτό που θα προσδώσει κάποια αξία στη ζωή μου..
Πηγή : asm-magazine.gr
Επιμέλεια : Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker