Από το Ταλίν οι Ελληνες διεθνείς της Εθνικής Νέων δεν γύρισαν με άδεια χέρια. Ούτε μόνο με το ασημένιο μετάλλιο στο στήθος, το οποίο υπερήφανα επεδείκνυαν στον φωτογραφικό φακό.
Ηταν το λάφυρό τους από τις μάχες που έδωσαν στα γήπεδα της Εσθονίας, για την τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κάτω των 19 ετών, το πριμ της κατάκτησης της 2ης θέσης, κάτι που δεν είναι πρωτόγνωρο για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Και πριν από πέντε χρόνια, μία άλλη καλή «φουρνιά», με προπονητή τότε τον Νίκο Νιόπλια, είχε... ασημωθεί στα γήπεδα της Αυστρίας. Και είχε γεμίσει με νέες ελπίδες το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τώρα, τα 18χρονα και 19χρονα Ελληνόπουλα, τα οποία σημείωσαν περιφανείς νίκες επί των Πορτογάλων και των Αγγλων και κοίταξαν στα μάτια τους «Φούριας Ρόχας» στον τελικό, περιμένουν, με τη σειρά τους, να τους ρίξουν οι διοικούντες τους συλλόγους στους οποίους ανήκουν, μια άλλη ματιά.
Να τους δώσουν μια θέση στον αγωνιστικό χώρο και όχι στην εξέδρα, όπως συνηθέστερα συμβαίνει, ή στον πάγκο. Για να μη νιώσουν κι εκείνοι ότι άλλη μια ευκαιρία πάει χαμένη, ότι τους κλέβουν και πάλι τα όνειρά τους.
Θέση στο γήπεδο
Το ταλέντο δεν έλειψε ποτέ από τον Ελληνα ποδοσφαιριστή στις μικρές ηλικίες. Ούτε, όμως, και από τον Ελληνα παράγοντα, ο οποίος ξέρει πολύ καλά πώς να απαξιώνει τα δικά του «παιδιά» και να αναδεικνύει τους ξένους, ακόμα και τις «καραβιές» των παντελώς άγνωστων αλλοδαπών που έρχονται στη χώρα μας για να δοκιμαστούν, να πείσουν, να «κλέψουν» θέση εργασίας από τα Ελληνόπουλα για ένα κομμάτι ψωμί.
Με αποτέλεσμα, οι Ελληνες ποδοσφαιριστές από μικροί να νιώθουν ξένοι μέσα στην πατρίδα τους, να «τρώνε»... σουτ και να μη μιλάνε. Και να προσπαθούν, όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, να αποδείξουν ότι αξίζουν κάτι περισσότερο, πως το παιχνίδι δεν διεξάγεται με ίσους όρους, πως εκείνοι είναι μόνιμα αδικημένοι για χάρη της... ξενο-money-ίας.
Την επομένη της κατάκτησης του αργυρού μεταλλίου στο Ταλίν, οι διοικήσεις του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού έσπευσαν να συγχαρούν τους «μικρούς ήρωες» και να τονίσουν, οι μεν «ερυθρόλευκοι» ότι «η προσπάθειά τους δικαιώνει όσους πιστεύουν πως οι νέοι Ελληνες ποδοσφαιριστές αξίζουν περισσότερες ευκαιρίες και σε συλλογικό επίπεδο», οι δε «πράσινοι» ότι «η επιτυχία και η προοπτική αυτής της ομάδας αποτελούν τον ασφαλέστερο οδηγό για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Ο ΠΑΟ δικαιούται περισσότερο διά να ομιλεί από τον «αιώνιο» αντίπαλό του, διότι παραδοσιακά επιδεικνύει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα «φυτώρια», από τα οποία έχει αναδειχθεί μεγάλος αριθμός παιχτών που θριάμβευσαν στο Euro της Πορτογαλίας, το 2004.
Ο Ολυμπιακός, που είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που θα συμμετάσχει φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ Νέων, έχει κάνει κι αυτός τη στροφή του. Κι αν τα δύο πρώτα χρόνια της προεδρίας του Β. Μαρινάκη το ποσοστό των ξένων άγγιζε, ενίοτε και ξεπερνούσε, το 60% του έμψυχου δυναμικού, φέτος είναι εμφανής η προσπάθεια να δοθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος στους Ελληνες παίχτες. Κι ένας λόγος που επελέγη ο Λεονάρντο Ζαρντίμ για τον πάγκο του Ολυμπιακού είναι και το γεγονός ότι δίνει βάση στις υποδομές. Του αρέσει να ασχολείται με τα «φυτώρια» και να παράγει ταλέντα.
Αρνητικό ρεκόρ
Ο αφελληνισμός που είχε εισχωρήσει και στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα η Σούπερ Λίγκα να αποτελεί καταφύγιο για τους αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές, κυρίως αμφιβόλου αξίας, και να καταγράφει το 2010 το αρνητικό ρεκόρ της κατάληψης της 2ης θέσης (πίσω από την... πρωταθλήτρια, με 219 ξένους, Κύπρο) σχεδόν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στον αριθμό (205) των ξένων που αγωνίζονταν στην Ελλάδα, όταν στην Ελβετία ο αριθμός ήταν μόλις 80, στην Ολλανδία και την Πολωνία από 84 παίχτες, έπαιζε? μόνος του μπάλα. Τη χρονιά εκείνη (2010) ο Ηρακλής είχε αποκτήσει 16 αλλοδαπούς παίχτες, ο Ολυμπιακός 14, ο Αρης και η Ξάνθη από 13 ξένους ποδοσφαιριστές.
Η εξαίρεση
Η «φρουρά» του 1998 δικαίωσε τις προσδοκίες
Σε αντίθεση με αυτήν του του 2007, η «φουρνιά» του 1998, η οποία αγωνίστηκε στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κάτω των 21 ετών στη Ρουμανία και ηττήθηκε (1-0 πάλι) από την Ισπανία, έβγαλε το ψωμί της. Και δικαίωσε τις προσδοκίες. Οι Γιώργος Καραγκούνης, Αγγελος Μπασινάς, Τραϊανός Δέλλας, Νίκος Λυμπερόπουλος, Παρασκευάς Αντζας, Δημήτρης Ελευθερόπουλος, Ιεροκλής Στολτίδης, Γιάννης Γκούμας, Δημήτρης Μαυρογενίδης έκαναν λαμπρή καριέρα, ενώ αξιοσημείωτη είναι η παρουσία και των Βασίλη Λάκη, Παντελή Κωνστα-ντινίδη, Θανάση Κωστούλα, Γιώργου Αλεξόπουλου, Σωτήρη Κωνσταντινίδη, Στέλιου Σφακιανάκη, Γιώργου Κουλακιώτη, Σταύρου Λαμπριάκου, Σωτήρη Λυμπερόπουλου, και Γιώργου Κόλτζου. Κι απ' αυτή την παρέα λείπει μόνον ο Παναγιώτης Μπαχράμης, ο οποίος τον Αύγουστο του 2010 βρήκε τραγικό θάνατο, όταν, κάνοντας ψαροντού-φεκο, χτυπήθηκε από ταχύπλοο.
Ακόμα ψάχνουν να βρουν βηματισμό
«Ξεθώριασαν» τα αστέρια του 2007
Από τα ταλέντα του 2007, τα οποία είχαν καταλάβει και πάλι τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό 0ρωτάθλημα κάτω των 19 ετών, χάνοντας και τότε 1-0 από την Ισπανία, ελάχιστοι διέπρεψαν. Οι περισσότεροι, με την πάροδο του χρόνου, ξεθώριασαν, έχασαν τη λάμψη τους. Ακόμα και ο Σωτήρης Νίνης, ο οποίος το 2007 είχε αναδειχθεί κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην τελική φάση της Αυστρίας, δεν είχε την εξέλιξη που οι περισσότεροι περίμεναν.
Πάντως, είναι ο πρώτος που θα δοκιμάσει από φέτος την τύχη του σε έναν αξιόλογο σύλλογο, όπως είναι η ιταλική Πάρμα.
Στο εξωτερικό έπαιξε (στη Μλάντα Μπόλεσλαβ, δανεικός -τον Ιανουάριο του 2011- από τον ΠΑΟ για έξι μήνες, κατέκτησε μαζί της το Κύπελλο Τσεχίας) ο Ελίνι Δημούτσος, στην Ντιναμό Δρέσδης (0μάδα της Β΄ Γερμανίας) αγωνίζεται (24 συμμετοχές), από το καλοκαίρι του 2001, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, μετά τη λύση της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε δώσει 800.000 ευρώ στον Ηρακλή για να τον αποκτήσει και 240.000 ετησίως στον παίχτη, την ώρα που είχαν ενδιαφερθεί για εκείνον, μετά την τελική φάση του Euro U19 το 2007, οι γερμανικές Βέρντερ Βρέμης, Μπάγερ Λεβερκούζεν και Χέρτα, καθώς και η ιταλική Μπολόνια.
Διαφορετικοί δρόμοι
Από τους υπόλοιπους της «χρυσής φουρνιάς» του 2007 κάποιοι σκόνταψαν, αλλά μπόρεσαν να σηκωθούν, άλλοι έμειναν πολύ πίσω και άλλοι έχασαν τον δρόμο της διάκρισης. Οι Κυριάκος Στρατηλάτης (τα τελευταία 4 χρόνια ανήκε στον Λεβαδειακό, είχε 22 συμμετοχές, έμεινε ελεύθερος πριν από περίπου έναν μήνα), Μιχάλης Μπουκουβάλας (πήγε τον περασμένο Ιανουάριο στην Κέρκυρα, με την οποία δεν έπαιξε ούτε ένα παιχνίδι), Βασίλης Αποστολόπουλος (πέντε χρόνια στον Ατρόμητο είχε μόλις 17 συμμετοχές, πέρυσι μετακινήθηκε στην ουγγρική Βιντεότον, με την οποία αγωνίστηκε έξι φορές), Μανώλης Μονιάκης (τον Απρίλιο του 2010 συνελήφθη για χρήση κοκαΐνης, τιμωρήθηκε με έναν χρόνο αποκλεισμό, τον Ιανουάριο του 2011 τον απέκτησε ο Ολυμπιακός, τον έδωσε δανεικό για έξι μήνες στην Κέρκυρα, με την οποία κατέγραψε δύο συμμετοχές, γύρισε ξανά στον ΟΦΗ, με τον οποίον πέρυσι έπαιξε μόλις μία φορά), Γιώργος Σιάκκας (πέρυσι είχε 13 συμμετοχές με τον Φωκικό), Ανδρέας Λαμπρόπουλος (την τελευταία τριετία ανήκε στην Κέρκυρα, με την οποία στη Football League και τη Σούπερ Λίγκα συμμετείχε σε 43 αγώνες), Ηλίας Βούρας (αγωνίστηκε πέρυσι στη Νίκη Βόλου).
Μόνιμα δανεικός
Ο Κώστας Μήτρογλου, ο οποίος το 2007 είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ (με 3 γκολ μαζί με τον Γερμανό Μπεν - Χατίρα και τον Γάλλο Μονέ - Πακέ) στο Euro κάτω των 19 ετών της Αυστρίας, ακόμα ψάχνει να βρει τον βηματισμό του. Και την καθιέρωση. Ο Ολυμπιακός, που επένδυσε πάνω του από εκείνο το καλοκαίρι, τον έδωσε δανεικό σε Πανιώνιο και Ατρόμητο, με τους οποίους έδειξε την εκτελεστική του δεινότητα, εξακολουθεί να ελπίζει στις ικανότητές του.
Στον ΠΑΟΚ ο Βασίλης Κουτσιανικούλης θα τους μείνει αξέχαστος. Και θα θυμούνται για πάντα τον «Ελληνα Μέσι», όπως αβασάνιστα κάποιοι τον βάπτισαν. Κυρίως γιατί έδωσαν 1,2 εκατ. ευρώ στον Εργοτέλη για να τον αποκτήσουν το καλοκαίρι του 2009 και σ' εκείνον 250.000 ευρώ ετησίως για να παίξει -σε μια διετία- σε 32 ματς και να πετύχει τρία γκολ. Οι Δημήτρης Σιόβας και Τάσος Παπάζογλου προσπαθούν τώρα, στον Ολυμπιακό, να κερδίσουν το στοίχημά τους και ο Θανάσης Παπάζογλου στον ΠΑΟΚ, ο Ελίνι Δημούτσος έκανε πέρυσι, στον Ατρόμητο, επανεκκίνηση στην καριέρα του, ο Γιώργος Ιωαννίδης απέδειξε ότι δεν μπορεί να σταθεί στον Παναθηναϊκό (11 συμμετοχές στα δύο χρόνια παρουσίας του στην Παιανία).
Το καλοκαίρι του 2009, ο Χενκ Τεν Κάτε είχε βρει στην Παιανία τον 18χρονο -τότε- Γιώργο Μαχλελή. Και μόλις τον είδε εκτίμησε δεόντως τα προσόντα του, λέγοντας γι΄ αυτόν: «Είναι ό,τι καλύτερο έχω δει μέχρι τώρα σε νεαρό Ελληνα ποδοσφαιριστή».
Ο Μαχλελής όχι μόνον δεν κατάφερε να κάνει καριέρα στον ΠΑΟ (στα τρία χρόνια παρουσίας του στην Παιανία έπαιξε μόνο σε ένα ματς Κυπέλλου), αλλά δέχεται τη μία απόρριψη μετά την άλλη. Πέρυσι δοκιμάστηκε από τον Πανσερραϊκό και την Ντιναμό Δρέσδης, αλλά δεν κρίθηκε ικανός να στελεχώσει το ρόστερ τους, ενώ στη συνέχεια αναζήτησε την τύχη του στον Εθνικό Αχνας. Ομως και οι Κύπριοι του έδειξαν την πόρτα της εξόδου.
Τα ίδια και η Ισπανία
Και από την Εθνική Νέων της Ισπανίας, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2007, ελάχιστοι έχουν καταφέρει να πραγματοποιήσουν αξιοπρεπή καριέρα.
- Ο σκόρερ του τελικού, Παρέχο, που αγωνίζεται από πέρυσι στη Βαλένθια (16 συμμετοχές), ενώ έπαιξε (5 φορές) και στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Ασπιλικουέτα (Μαρσέιγ) και ο Κάρλος Μαρτίνεθ (Οσασούνα) είναι οι μόνοι για τους οποίους μπορεί να γίνει αναφορά.
- Οπως και για τον Ααρον Νίγκεθ, που ήρθε -δανεικός- για τον Ηρακλή (12 συμμετοχές ? 3 γκολ) τον Ιανουάριο του 2008 και τώρα αγωνίζεται -με την Αλμερία- στη Β΄ Ισπανίας ή τον Ισαάκ Μπεκέρα, τον οποίον απέκτησε ο Πανιώνιος το καλοκαίρι του 2009 (4 συμμετοχές). Μετά γύρισε στην Εσπανιόλ (καμία συμμετοχή), πήγε στη Ρεάλ Β΄ (5 συμμετοχές), τώρα μεταπήδησε στη Χιρόνα (Β΄ Ισπανίας).
Πηγή : ethnos.gr
Επιμέλεια : Mykonos Ticker NewsRoom 
