Να μην ανατινάξουν τις γέφυρες τα κόμματα

του Γιώργου Λακόπουλου
Το πρώτο καθήκον των κομμάτων σε αυτές τις εκλογές, είναι να αφήσουν ανοιχτό το περιθώριο συνεννόησης με τους σημερινούς αντιπάλους τους, την επόμενη μέρα.........

Με την οριστική αποτυχία της Βουλής να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας, ολοκληρώθηκε το χρονικό μιας προαναγγελθείσης αποτυχίας.

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση αποφάσισε να εκβιάσει τη Βουλή για να καλύψει τα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε και να παρατείνει τη θητεία της, ήταν βέβαιο ότι θα αποτύγχανε. Τα τεχνάσματα στην πολιτική δεν αποδίδουν για μεγάλο διάστημα - στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα δεν απέδωσαν καθόλου.

Τώρα είναι έτοιμοι να συνεχίσουν μια τελευταία επιχείρηση αναλόγου είδους, την οποία οργανώνουν από καιρό: Την παραπλάνηση των ψηφοφόρων.

Ο - απερχόμενος πλέον- Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο ακόλουθός του σε κάθε ακραίο χειρισμό Βαγγέλης Βενιζέλος, ηγήθηκαν τους τελευταίους μήνες μιας προσπάθειας να παραπλανηθούν οι εταίροι και το μόνο που εξασφάλισαν ήταν η απαξίωσή τους στον ευρωπαϊκό χώρο.

Μετά, το ίδιο δίδυμο ηγήθηκε μιας άλλης προσπάθειας να παραπλανηθεί η Βουλή – όπως τα φύκια και οι μεταξωτές κορδέλες στα πρωθυπουργικά «διαγγέλματα». Και αυτή έγινε κομμάτια και θρύψαλα και τους πλάκωσε.

Τώρα είναι έτοιμοι να συνεχίσουν μια τελευταία επιχείρηση αναλόγου είδους, την οποία οργανώνουν από καιρό: Την παραπλάνηση των ψηφοφόρων. Όποια τύχη είχαν οι δύο προηγούμενες θα έχει και αυτή.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο αυτοί οι ακραίοι χειρισμοί θα οδηγούνται αναπόφευκτα σε αποτυχία, είναι ότι η κοινή γνώμη κουράστηκε από τον συνεχή εμπαιγμό της.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο αυτοί οι ακραίοι χειρισμοί θα οδηγούνται αναπόφευκτα σε αποτυχία, είναι ότι η κοινή γνώμη κουράστηκε από τον συνεχή εμπαιγμό της.

Το 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου - που τώρα θέλει να ηγηθεί του... εαυτού του - οδήγησε με επιπολαιότητα τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, με την υπόσχεση ότι ύστερα από θυσίες δύο ετών, η ελληνική οικονομία θα ξαναβγεί στο ξέφωτο.

Στην πραγματικότητα απλώς σαλαμοποίησε μια ακραία πολιτική λιτότητας που του επιβλήθηκε και την παρουσίαζε σε δόσεις. Σε αυτό τον αντέγραψαν και οι διάδοχοί του, υποσχόμενοι κάθε φόρα ότι «αυτός είναι ο τελευταίος κάβος».

Φυσικά έλεγαν ψέματα. Και η παρέα του 2010, που βρίσκεται σήμερα εκτός παιχνιδιού και η τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου, που υπέγραψε νέο Μνημόνιο και η, επίσης τρικομματική στην αρχή, κυβέρνηση Σαμαρά που το υλοποιούσε, ήξεραν ότι «το πρόγραμμα» δεν βγαίνει. Κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο το εφάρμοζαν: Με άγρια φορολογία, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, μεταρρυθμίσεις και αναπτυξιακές επιδιώξεις.

Τα πολυνομοσχέδια συνέχισαν να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο και οι βουλευτές εκβιαζόμενοι τα ψήφιζαν. Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά έγινε δικομματική, παραμέρισε κάθε πρόσχημα και κυβερνούσε παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο.

Στο τέλος αναγκάστηκαν να πουν ψέματα και στον εαυτό τους: Ότι τάχα ήταν σε θέση να παρακάμψουν τους δανειστές, να διώξουν την τρόικα και το ΔΝΤ και να βρουν λεφτά στις αγορές.  Ήταν το τέλος.

Η κόπωση της κοινωνίας έχει γίνει πλέον και κόπωση της Βουλής, στο συλλογικό υποσυνείδητο της οποίας διαγραφόταν σταδιακά η αίσθηση ότι δεν είναι πλέον αντιπροσωπευτικό σώμα.

Τα σημάδια αναχώρησης αυτής της κυβέρνησης φάνηκαν από τη στιγμή που δεν ήταν σε θέση να κατασκευάσει προεδρική πλειοψηφία στη Βουλή - με τον ίδιο τρόπο που κατασκεύαζε πλειοψηφία για να περνάει τους νόμους της. Με τεχνάσματα και εκβιασμούς.

Ήταν αδύνατο να αποδώσει αυτή η τακτική. Η κόπωση της κοινωνίας έχει γίνει πλέον και κόπωση της Βουλής, στο συλλογικό υποσυνείδητο της οποίας διαγραφόταν σταδιακά η αίσθηση ότι δεν είναι πλέον αντιπροσωπευτικό σώμα. Ότι βρίσκεται σε διάσταση με τη λαϊκή βούληση και δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα.

Ήταν ο τοίχος στον οποίο η κυβέρνηση έσπασε τα μούτρα της και αναγκάσθηκε να παραδεχθεί την ήττα της, προτού καν προκύψει και τυπικά.

Και τώρα τι; Η κυβέρνηση φεύγει και η λαϊκή ετυμηγορία θα αναδείξει ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων στη Βουλή. Μετά τι θα επακολουθήσει;.

Πριν από κάθε πρόβλεψη απαιτείται μια προειδοποίηση προς την απερχόμενη κυβέρνηση: Να μην πάει ως την κάλπη με τη ρητορική και τα κόλπα με τα οποία πολιτεύτηκε το τελευταίο διάστημα.

Όχι άλλος Άδωνις και άλλη Βούλτεψη. Όχι άλλη κινδυνολογία και ανευθυνότητα όπως οι προγνώσεις για τις καταθέσεις. Είναι ανάγκη να σταματήσει η επιχείρηση φόβου και η αντιδραστική συνθηματολογία.

Όχι άλλος Άδωνις και άλλη Βούλτεψη. Όχι άλλη κινδυνολογία και ανευθυνότητα, όπως οι προγνώσεις για τις καταθέσεις. Είναι ανάγκη να σταματήσει η επιχείρηση φόβου και η αντιδραστική συνθηματολογία. Όχι μόνο γιατί δεν αποδίδει. Αλλά για κάτι πιο σημαντικό:

- Γιατί καταστρέφει κάθε μετεκλογική προοπτική να ξαναπάρουν από τη αρχή τις σχέσεις τους οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Ναρκοθετεί τη συνεννόηση και στην επομένη Βουλή.

- Γιατί δημιουργεί εμπόδια που δεν θα επιτρέψουν στα κόμματα, μετά τη λαϊκή ετυμηγορία, να δουν με νηφαλιότητα πού μπορούν να συμφωνήσουν υπέρ της χώρας... Να κάνουν δηλαδή αυτό που μέχρι τώρα ο Σαμαράς υπονόμευε συνεχώς, λόγω και έργω.

Είναι προφανές ότι η ομάδα που περιβάλει τον απερχόμενο Πρωθυπουργό και όσοι απέτειναν πέριξ του αντιπροέδρου του, θα προσπαθήσουν φεύγοντας να ανατινάξουν οριστικά τις γέφυρες της συνεργασίας.

Να καταστήσουν αδύνατη τη συνεννόηση της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά κόμματα του συνταγματικού τόξου.

Επειδή και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ - αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ - υπάρχουν σώφρονες άνθρωποι που θα προσφέρουν υπηρεσία αν σταματήσουν αυτή την πολιτική, που υλοποιείται με ακρότητες και ανεπίστρεπτους χαρακτηρισμούς, ας φροντίσουν ώστε να μείνει ανοικτό το ενδεχόμενο μετεκλογικών διαβουλεύσεων.

Οποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα η χώρα θα χρειαστεί ευρύτερες συγκλίσεις, που μπορεί να φτάνουν και ως τον περίφημο «μεγάλο συνασπισμό». Αυτό θα κριθεί στην κάλπη. Οι όροι υλοποίησής τους όμως θα κριθούν στην προεκλογική περίοδο από τον τρόπο με τον οποίο θα πολιτευτούν τα κόμματα.

Οι συγκρούσεις για την ψήφο των πολιτών είναι εύλογες. Πρέπει όμως να γίνουν χωρίς την - ως τώρα - μισαλλοδοξία της ομάδας Σαμαρά και την απελπισία της ομάδας Βενιζέλου. Χωρίς την προθυμία Παπανδρέου σε κάθε εμπρηστική εξέλιξη και χωρίς τις ακρότητες ορισμένων Συριζαίων.

Το πρώτο καθήκον που έχουν τα κόμματα σε αυτές τις εκλογές, είναι να αφήσουν ανοιχτό το περιθώριο συνεννόησης με τους σημερινούς αντιπάλους τους, την επόμενη μέρα.
Πηγή: thetoc.gr
NewsRoom Mykonos Ticker