Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Αγαλιανός της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου. Η πρώτη λύρα του αποκτήθηκε σε ηλικία 17 ετών το 1947 ως αμοιβή από εργασία του στο αλώνισμα. Η δεύτερη ένα χρόνο αργότερα το 1948 στα 18 του χρόνια, αποτέλεσμα φαμεγικής, αλλά και η αιτία να γνωριστεί ο Σπύρος με τον καταξιωμένο λυράρη Αλέκο Καραβίτη και να μεταβεί στην Αθήνα ως υπάλληλος της επιχείρησής του αλλά και μαθητής του.....
Σύμφωνα με το cretalive.gr, η επαφή τους κρατά ένα χρόνο, οπότε ο Σπύρος Σηφογιωργάκης επιστρέφει στην Κρήτη κι αρχίζει ουσιαστικά την καριέρα του, μαζί με τους αδελφούς Γιώργη και Γιάννη Μαράκη από το χωριό Κοξαρέ Αγ.Βασιλείου Ρεθύμνης. Την εποχή εκείνη τα ακούσματα του Σπύρου είναι από καλλιτέχνες όπως ο Γιώργης Καλογρίδης, ο Γιώργης Μαρκογιαννάκης (πατέρας του Μαρκογιάννη και του Μαρκοβαγγέλη), ο Γιώργης Σταυριανάκης κ.ά.
Στο Ρέθυμνο, το 1952 γνωρίζει το γνωστό κατασκευαστή μουσικών οργάνων Μανόλη Σταγάκη και αποκτά την πρώτη πραγματική του λύρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στο δισκάδικο του Λευτέρη Γαγάνη έρχεται σε επαφή με τα ακούσματα που προσφέρει πλέον η δισκογραφία, από τον Καρεκλά, τον Μπαξεβάνη, τον Σκορδαλό, κ.α.
Η πρώτη του γνωριμία με την τεχνολογική υποδομή της μουσικής είναι η εκπομπή του Σίμωνα Καρρά, οτο Ρ/Σ Αθηνών και στον Ρ/Σ Ενόπλων Δυνάμεων κατά το 17μηνο της στρατιωτικής του θητείας, στο κέντρο διαβιβάσεων Χαϊδαρίου.
Τελειώνοντας τη θητεία του το 1955 σε ηλικία 25 ετών, έχει ήδη δημιουργήσει τη φήμη του καλού λυράρη, που αρχίζει να απλώνεται σε ολόκληρη την Κρήτη αρχικά και εκτός Κρήτης αργότερα. Πρώτος του σταθμός εκτός Ελλάδος, παρέα με τον Γιάννη Μαρκογιαννάκη, το "1ο φεστιβάλ νέων στο Ελνσίνκι" της Φιλανδίας, συνοδεύοντας χορευτικό Κρητικό συγκρότημα, που απέσπασε το 1ο βραβείο. Ακολουθεί περιοδεία στην Ανατολική Ευρώπη και ταξίδι στην Αμερική, όπου ηχογραφείται ο πρώτος δίσκος, “Ο Φάρος”, που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να παίζεται και να τραγουδιέται. Επίσης εκεί γνωρίζεται με τον πρόεδρο Τρούμαν απ’ τον οποίο παραλαμβάνει τιμητικό βραβείο.
Ακολουθούν και άλλες δισκογραφικές επιτυχίες όπως: "Δεν έχω άλλα Δάκρυα", "Το γράμμα", "Ο άτυχος", "Η κολασμένη σου ψυχή", "Το τραγούδι της μάνας", "Στη Γερμανία μακρυά", "Έχεις δικαίωμα να κλαις" κ.α.
Τα τελευταία χρόνια ο Σπύρος Σηφογιωργάκης εξακολουθούσε να εμφανίζεται σε επιλεγμένες πλέον κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού με έδρα πάντα το χωριό Βώρροι Ηρακλείου όπου ζούσε τα με τα παιδιά του και τη αγαπημένη σύντροφο Χρυσούλα.
Συλληπητήριο από τη Δήμαρχο Φαιστού
Με αφορμή την είδηση του αδόκητου χαμού του Σπύρου Σηφογιωργάκη, θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μου θλίψη για το θάνατο του. Πενθεί σήμερα η Κρήτη από την απώλεια ενός εκ των μεγαλύτερων μουσικών της που δεν βρίσκεται πια στη ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες φωνές της Κρητικής μουσικής. Επί πλέον έχει τιμηθεί επανειλημμένα από διάφορους φορείς της χώρας μας αλλά και του εξωτερικού για τη μεγάλη προσφορά στη διάδοση της μουσικής παράδοσης του νησιού μας. Σε αυτή την πορεία στηρίχτηκε από την αγάπη και την αφοσίωση του κόσμου, ενώ για περισσότερα από τριάντα χρόνια υπήρξε δάσκαλος της κρητικής λύρας, παραδίδοντας στο χώρο της κρητικής μουσικής αρκετούς νέους καλλιτέχνες που αποτελούν τους σημερινούς συνεχιστές της αυθεντικής και γνήσιας κρητικής παράδοσης.
Τα τελευταία χρόνια ο Σπύρος Σηφογιωργάκης, αποφάσισε συνειδητά, να εμφανίζεται σε επιλεγμένες πλέον πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, στο χωριό του, τους Βώρρους, παρέα με τα παιδιά του και την αγαπημένη σύντροφο Χρυσούλα. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες θα ήθελα να μεταφέρω προς τους οικείους του, τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια.
