H Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης, η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος Παιδείας και Ανάπτυξης Μυκόνου και οι εκδόσεις Άγρα σας προσκαλούν.......
στην παρουσίαση του βιβλίου της Μέλπως Αξιώτη Ρεπυμπλίκ-Βαστίλλη (Εκδόσεις Άγρα, 2014) στη Μύκονο, την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014, στην αίθουσα της ΚΔΕΠΠΑΜ στο Ματογιάννι, στις 20.30΄.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
–Τιτίκα Δημητρούλια, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεωρίας και Πράξης της Μετάφρασης στο Α.Π.Θ. και Κριτικός Λογοτεχνίας: «Ένα κείμενο στα γρανάζια της Ιστορίας: το Ρεπυμπλίκ-Βαστίλλη ως σπαρασσόμενο σώμα», 10΄
–Μαίρη Μικέ, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Α.Π.Θ.: «Εξορία και νόστος της γραφής», 10΄
–Σαράντος Ορφανουδάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής Σχολής στο Α.Π.Θ.: «Ακόμα τις πατάν τις όρνιθες τα τρένα αλλά η δική μας η καρδιά είν’ αλλού», 15΄
Την παρουσίαση του βιβλίου θα προλογίσει και θα συντονίσει ο συγγραφέας Παναγιώτης Κουσαθανάς.
«Τα λόγια βλέπεις σα στοιχειά διασκελούνε τα πέλαγα και πάνε κι όλος ο κόσμος πιστεύει στα λόγια όπως πιστεύει ο κόσμος και τα στοιχειά». Αυτά έγραφε η Μέλπω Αξιώτη (1905-1973) στο εμβληματικό πλέον βιβλίο της Δύσκολες νύχτες το 1938. Και τω όντι τα λόγια της Μέλπως διασκέλισαν και πάλι τα πέλαγα κι ήρθαν να μας συναντήσουν σ’ ένα άλλο ανέκδοτο αυτή τη φορά μυθιστόρημά της το Ρεπυμπλίκ-Βαστίλλη, γραμμένο απ’ ευθείας στα Γαλλικά κατά το διάστημα της «αναγκαστικής υπερορίας» της συγγραφέως στη Γαλλία.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
–Τιτίκα Δημητρούλια, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεωρίας και Πράξης της Μετάφρασης στο Α.Π.Θ. και Κριτικός Λογοτεχνίας: «Ένα κείμενο στα γρανάζια της Ιστορίας: το Ρεπυμπλίκ-Βαστίλλη ως σπαρασσόμενο σώμα», 10΄
–Μαίρη Μικέ, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Α.Π.Θ.: «Εξορία και νόστος της γραφής», 10΄
–Σαράντος Ορφανουδάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής Σχολής στο Α.Π.Θ.: «Ακόμα τις πατάν τις όρνιθες τα τρένα αλλά η δική μας η καρδιά είν’ αλλού», 15΄
Την παρουσίαση του βιβλίου θα προλογίσει και θα συντονίσει ο συγγραφέας Παναγιώτης Κουσαθανάς.
«Τα λόγια βλέπεις σα στοιχειά διασκελούνε τα πέλαγα και πάνε κι όλος ο κόσμος πιστεύει στα λόγια όπως πιστεύει ο κόσμος και τα στοιχειά». Αυτά έγραφε η Μέλπω Αξιώτη (1905-1973) στο εμβληματικό πλέον βιβλίο της Δύσκολες νύχτες το 1938. Και τω όντι τα λόγια της Μέλπως διασκέλισαν και πάλι τα πέλαγα κι ήρθαν να μας συναντήσουν σ’ ένα άλλο ανέκδοτο αυτή τη φορά μυθιστόρημά της το Ρεπυμπλίκ-Βαστίλλη, γραμμένο απ’ ευθείας στα Γαλλικά κατά το διάστημα της «αναγκαστικής υπερορίας» της συγγραφέως στη Γαλλία.
Εκτός από φτερωτά σαν τα στοιχειά τα λόγια είναι όμως και υπομονετικά: περίμεναν εξήντα πέντε ολόκληρα χρόνια για να εκδοθούν μεταφρασμένα αριστοτεχνικά στα Ελληνικά στο ύφος της ξεχωριστής γραφής της Αξιώτη από την Τιτίκα Δημητρούλια και σχολιασμένα πληρέστατα από την Μαίρη Μικέ, δυο από τις σοβαρότερες σύγχρονες μελετήτριες του έργου της σπουδαίας συγγραφέως, καθηγήτριες αμφότερες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Ακολουθώντας την οδοιπορία της εξορίας της ίδιας της Αξιώτη αυτά τα λόγια, φτάνουν επιτέλους ύστερα από την αφάνεια και τη σιωπή τόσων χρόνων ν’ ακουστούν και στον αγαπημένο γενέθλιο τόπο της, τη Μύκονο, όπου και θα γίνει η παρουσίαση του εξαιρετικού μυθιστορήματος στις 12 Σεπτεμβρίου του 2014. Εκτός από τις δυο παραπάνω καθηγήτριες θα μιλήσει και ο Σαράντος Ορφανουδάκης, επίσης καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Την παρουσίαση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο συγγραφέας Παναγιώτης Κουσαθανάς διαβάζοντας και αποσπάσματα από το «νέο» έργο της Μέλπως Αξιώτη, όπου η συγγραφέας κατά τη συνήθειά της βρίσκει και πάλι «τα κομματάκια της ζωής» και τα κάνει υψηλή Τέχνη. Και σ’ αυτό το βιβλίο της, όπως άλλωστε στα περισσότερα, κουφοκαίει ξεχειλίζοντας πότε πότε ασίγαστη κι αβάσταγη η νοσταλγία για την πατρίδα:
«Ένα δόντι, το ξεριζώνεις γρήγορα. Παίρνει αντίθετα καιρό να ξεριζώσεις ένα σώμα από τον τόπο του», αν ποτέ ξεριζώνεται ένα σώμα από το μέρος που το έθρεψε και το τράνεψε. Γιατί όσο και να μεταμορφωθεί, ή ακόμη και να παραμορφωθεί, ένας τόπος, μένει ανάλλαχτο κι αλώβητο το καστέλι των αναμνήσεων και της νοσταλγίας του ανθρώπου, «τρυπωμένο» κι αυτό σαν την ψυχή του τόπου…
Π.Κ
