28 Οκτ 2014

Η ταπεινότητα του πολεμιστή

Ένας Πολεμιστής δέχεται την τύχη του όπου κι αν είναι και την δέχεται με την υπέρτατη ταπεινότητα. Δέχεται με ταπεινότητα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, όχι σαν βάση για οίκτο, αλλά......
ΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ.

Χρειάζεται καιρός για να καταλάβει κανείς αυτό το σημείο και να το ζήσει ολοκληρωτικά. Εγώ, για παράδειγμα, μισούσα ακόμα και να ακούω τη λέξη "ταπεινότητα"... Πίστευα ότι η ταπεινότητα δεν ταίριαζε σε έναν Πολεμιστή...

Τώρα γνωρίζω ότι η ταπεινότητα ενός Πολεμιστή δεν είναι η ταπεινότητα του ζήτουλα. Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΣΚΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Όμως, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΣΚΥΨΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.

Ο ζητιάνος πέφτει στα γόνατα και "ταπεινώνεται" μπροστά σε όποιον νομίζει ανώτερο. Αλλά ταυτόχρονα απαιτεί από κάποιον κατώτερό του να κυλιστεί στο έδαφος για χάρη του... ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΔΑ
«Ιστορίες Δύναμης»
Πηγή : pyrisporos
Επιμέλεια : Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...