Η τέχνη της νηστείας

Η νηστεία είναι ένας δρόμος που μας οδηγεί απόλυτα και ολοκληρωτικά στον δρόμο της αγάπης και φυσικά στην απόλυτη ελευθερία.........

Όλο αυτό όμως για να μας συμβεί οφείλουμε να δώσουμε στην νηστεία την μορφή της τέχνης που της αναλογεί.

Ναι η νηστεία είναι τέχνη. Κάθε τέχνη έχει τους κανόνες της και μέσα από αυτούς τους κανόνες ο κάθε καλλιτέχνης δημιουργεί έναν μοναδικό δρόμο μέσα από την έμπνευση της ψυχής του.
Όμως εμείς την νηστεία την αντιμετωπίζουμε σαν κατεστημένο. Με αποτέλεσμα να την κάνουμε μόνο επιφανειακά και καθόλου ουσιαστικά.

Οπότε έχει έρθει σαν μια μορφή επιβολής σε εμάς και δεν έχει καμία μορφή τέχνης.
Κάθε τέχνη έχει μία μορφή και γεύση του Θείου από μόνη της. Εμείς για να συναντήσουμε την γεύση του Θείου στην τέχνη της νηστείας οφείλουμε να πάρουμε το έργο από την αρχή.

Τι είναι νηστεία, αν ρωτήσουμε τον καθένα, θα πει ότι είναι μία μορφή στέρησης, μία μορφή «τιμωρίας» που κάνουμε προς τον Θεό.

Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμη στη ζωή μου, τον Θεό τον έχουμε ορίσει ως δυνάστη, ως τρομοκράτη κλπ. Ενώ Εκείνος είναι η μεγαλύτερη Αγκαλιά και αποδοχή που υπάρχει.
Έτσι όταν νηστεύει κάποιος άνθρωπος το κάνει από φόβο, από μόδα, επειδή του το είπαν οι γονείς του, επειδή το ορίζει το κατεστημένο, επειδή έτσι είναι το σωστό ? Πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει την νηστεία γιατί είναι δρόμος της ψυχή του.

Παράλληλα δε, όταν κάποιος νηστεύει, έχει την ανάγκη να το διατυμπανίζει αριστερά και δεξιά. Ο τρόπος που το λέει είναι σαν να νιώθει ο καημένος της ιστορίας, η θα το πει με στόμφο για να δείξει ότι αυτός είναι σωστός Χριστιανός ενώ οι άλλοι όχι.

Μα η τέχνη είναι μία εσωτερική διεργασία της ψυχής και της ενότητάς μας με τον Θεό. Η τέχνη μπορεί να έχει κάποιους κανόνες αλλά ως κύρια βάση έχει το αφουγκράζομαι και το νιώθω.
Αν η νηστεία σου δεν έχει τέτοιο χαρακτήρα, τότε ψάξε να δεις τι κάνεις ? Δεν νηστεύεις με ουσία και η πιθανότητα να δημιουργηθεί γέφυρα με την Ουράνια Πατρίδα είναι μηδαμινή.

Η τέχνη της νηστείας μας δίνει δρόμο για την τέχνη της προσευχής. Τίποτε πάντως που μας οδηγεί στην ένωση με τον Θεό δεν είναι επιφανειακό. Όλα όσα μας συνδέουν με εκείνον έχουν βάθος και ουσία. Εμείς όμως τον Θεό τον ψάχνουμε στην επιφάνεια. 

Αλλά όπως λέει και το άσμα, στα υπόγεια είναι η θέα. Ο Θεός είναι μέσα μας εκεί βαθιά σε εμάς και δεν έχει καμία σχέση με την επιφάνεια.
Η νηστεία λοιπόν από μόνη της είναι ένας κλάδος προσευχής, όπως λέει και ο Γκουρτζίεφ.

Όταν το σώμα ρυθμιστεί στο αθόρυβο τότε γίνεται ορθή προσευχή. Αυτό το αθόρυβο δεν έρχεται από τη μία μέρα στην άλλη. Αθόρυβο δεν λέμε να επιβάλλουμε στο σώμα μας να μην κάνει θόρυβο. Τι εννοούμε θόρυβο ? Θόρυβο εννοούμε μέσα από όλες τις επιθυμίες της σάρκας. Οι επιθυμίες της σάρκας απορυθμίζουνε τα τσάκρας – σάρκα. 

Έτσι όταν εμείς μέσα από επιβολή οδηγούμε το σώμα μας να μη φάει και να περάσει στην στέρηση, αυτός ο δρόμος θα φέρει αντιστάσεις και αντιρρήσεις. Τότε το σώμα θα κάνει περισσότερο θόρυβο από ποτέ. Το μυαλό δεν θα μπορεί να ακολουθήσει την διάθεση για προσευχή. 

Έτσι η νηστεία από τέχνη που υποτίθεται ότι είναι μετατρέπεται σε δυνάστης.
Για να φτάσουμε να περπατήσουμε τον δρόμο της τέχνης – νηστεία θέλει αυτογνωστικό δρόμο για να απελευθερώσουμε το σώμα μας και το μυαλό μας από κάθε τι τοξικό.

Κάθε μορφή επιβολής, μέσα από φόβο δεν δίνει την αίσθηση της πληρότητας και της αρμονίας, αλλά έναν μόνιμο θόρυβο- βόμβο και το ίδιο θα είναι και η προσευχή. Θα κάνουμε θόρυβο είτε με τη νηστεία μας, είτε με την προσευχή μας. Αντί την Θεϊκή κατάνυξη θα μουγκρίζει το εγώ μας και δεν θα είναι δεμένο με την αρμονική του μελωδία.

Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί νομίζουν ότι νηστεύουν αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να μετατρέπουν το σώμα τους σε έναν πολυσύχναστο δρόμο που είναι γεμάτος τοξικότητα και θόρυβο.
 

Για να περάσουμε λοιπόν στην απόλυτη αρμονική τροχιά της νηστείας και της προσευχής ως μελωδική συνύπαρξη με την τέχνη αυτή, πρώτα θα περπατήσουμε τα μονοπάτια ελευθερίας που ονομάζονται αυτογνωσία.

Τότε το νηστεύω μετατρέπεται σε ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα, σε μία μελωδία ψαλμών από την ψυχή η οποία θέλει να συναντήσει τον Νυμφίο της. Η ψυχή τότε ξέρει ακριβώς την τέχνη αυτή και της προσευχής αλλά και της νηστείας.

Τότε ο δρόμος του Ουρανού είναι ορθάνοιχτος και τότε δεν κάνουμε θόρυβο αλλά Προσευχή και νηστεία. Η προσευχή και η νηστεία είναι δύο ίδιοι δρόμοι που μας ωθούν στην Αποθέωση !!!
Πηγή: zefira21.blogspot.gr
NewsRoom Mykonos Ticker