Σύμφωνα με το περιοδικό restaurant, το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο για το 2012 είναι το Noma στη Δανία. Βασικό του συστατικό;; Η χρησιμοποίηση τοπικών δανέζικων προϊόντων και η μοντερνοποίηση παραδοσιακών συνταγών..
Τυχαίο;; Δεν νομίζω..
Η προσφορά καλής, παραδοσιακής, τοπικής κουζίνας προς τους επισκέπτες ενός προορισμού, αποτελεί τη βάση της γαστρονομικής προσφοράς. Το να δίνεται η ευκαιρία στους τουρίστες να δοκιμάσουν τοπικά προϊόντα και συνταγές συνιστά έναν κομβικής σημασίας παράγοντα , καθώς κατ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να ανακαλύψουν μια διαφορετική πτυχή του πολιτισμού ενός τόπου, εμπλουτίζοντας έτσι την ταξιδιωτική τους εμπειρία.
Σε χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, οι οποίες έχουν δημιουργήσει εδώ και αρκετά χρόνια μια γαστρονομική ταυτότητα, οι ταξιδιώτες έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια πλήρη γαστρονομική εμπειρία δοκιμάζοντας καλής ποιότητας φαγητό και ποτό στις διάφορες trattorie και τις osterie ή στα bistros και τις brasseries αντίστοιχα. Οι συγκεκριμένες χώρες έχουν ξεχωρίσει για την γαστρονομία τους καθώς αυτοί που την πρεσβεύουν νιώθουν πως είναι θέμα υπερηφάνειας το να προβάλλεις τα δικά σου προϊόντα αντί άλλων χωρών.
Επίσης αξίζει να αναφέρουμε πως η στάση τους επιβραβεύεται και οικονομικά, διότι οι χώροι εστίασης που προσφέρουν καλή τοπική κουζίνα τυγχάνουν ιδιαίτερης προβολής από ταξιδιωτικούς οδηγούς και μέσα ενημέρωσης, δίνοντας τους έτσι τη δυνατότητα να αποκομίσουν μεγαλύτερη πελατεία και έσοδα.
Στη χώρα μας, η γαστρονομική προσφορά είναι πολύ περιορισμένη. Καλή τοπική κουζίνα, σωστή προβολή τοπικών προϊόντων και γενικότερα εφαρμογή γαστρονομικών δραστηριοτήτων, συναντάμε κατά κύριο λόγο στη Κρήτη και την Σαντορίνη. Στις συγκεκριμένες περιοχές υπάρχουν αρκετοί χώροι εστίασης οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν καλή τοπική κουζίνα σε σχέση με άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Κάποια από τα προβλήματα που παρουσιάζονται συνήθως είναι:
Η κακή και παραποιημένη γεύση,
Οι υψηλές χρεώσεις,
Η απουσία αισθητικής,
Η έλλειψη υγιεινής,
Το αγενές προσωπικό,
Η έλλειψη επαγγελματισμού,
Η κακή εκπαίδευση του προσωπικού πάνω σε θέματα που αφορούν τη γαστρονομία,
Η ελλιπής στελέχωση,
Η τάση που επικρατεί για εύκολη παρασκευή φαγητού,
Τα φτηνά υλικά,
Η παροχή κατεψυγμένων προϊόντων ως φρέσκων, και
Η απουσία προιόντων ονομασίας προέλευσης (Π.Ο.Π)
Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός πως οι τουρίστες ξοδεύουν σχεδόν το 40% του συνολικού προϋπολογισμού τους στο φαγητό και το ποτό. Αυτό σημαίνει πως κάτι παραπάνω από το 1/3 του συνολικού κύκλου εργασιών του τουρισμού προέρχεται από τα προαναφερθέντα.
Στο περιοδικό Restaurant & FoodserviceMarketResearchαναφέρεται πως το 50% των εσόδων των εστιατορίων προέρχεται από τους ταξιδιώτες. Σημαντικό, είναι και το γεγονός ότι η γαστρονομία έχει αναγνωριστεί ως ένα αποτελεσματικό διαφημιστικό μέσο το οποίο συμβάλει στην καλύτερη τοποθέτηση ενός τουριστικού προϊόντος στην αγορά.
Δυστυχώς ο γαστρονομικός τουρισμός βρίσκεται ακόμα σε πρώιμη φάση στη χώρα μας με αποτέλεσμα και οι επισκέπτες να αποκομίζουν λάθος εικόνα για την τοπική μας κουζίνα αλλά και εμείς ως κράτος να μην εισπράττουμε τα οφέλη που πηγάζουν από αυτό το είδος τουρισμού. Η ποιότητα της γαστρονομικής προσφοράς και η κακή εξυπηρέτηση είναι πιθανό να αμαυρώσουν την εικόνα και τη φήμη ενός προορισμού.
Πρέπει να γίνει γρήγορα κατανοητό πως αναπτύσσοντας δράσεις γαστρονομικού τουρισμού, δημιουργούμε την βιτρίνα της ελληνικής παραγωγής τροφίμων και ποτών τρέχοντας παράλληλα την καλύτερη έρευνα αγοράς ως προς τις εξαγωγές.
Γράφτηκε από τον Βασίλειος Πολύζος
