Σημαντικό χαρακτηριστικό της εφηβείας είναι η αντιδραστικότητα που έχουν πολλά παιδιά. Νομίζουν ότι οι γονείς τους κρίνουν και έτσι αντιδρούν αρνητικά με διάφορους τρόπους. Πως μπορείς όμως να αντιμετωπίσεις ένα τέτοιο παιδί; ......
Η κλινική ψυχολόγος Ντόρα Μίνου εξηγεί που οφείλεται αυτή η αντιδραστικότητα και δίνει συμβουλές στους γονείς και τους καθηγητές πως να το αντιμετωπίσουν και πως να φέρονται στα παιδιά...
Γονείς και Καθηγητές απέναντι στην αντιδραστικότητα του εφήβου:
Ενδιάμεσα στην ανωριμότητα της παιδικής ηλικίας και στην ωριμότητα του ενήλικα, εκτείνονται τα 6-7 χρόνια της εφηβείας.
Σ' αυτή την αναπτυξιακή φάση, εκτός από τις βιοσωματικές αλλαγές που υφίστανται, ο έφηβος βιώνει έντονες ψυχολογικές συγκρούσεις και κατακλύζεται από αισθήματα ανασφάλειας, φόβου, αμφισβήτησης, επιθετικότητας και αμφιθυμίας, που προκαλούνται ή και εντείνονται από την τάση του για ανεξαρτησία.
Η αντιδραστικότητα του εφήβου...
Χαρακτηριστικό στοιχείο της εφηβείας είναι η επαναστατικότητα του εφήβου ως προς τους γονείς το σχολείο και την κοινωνία.
Είναι γνωστό ότι σ' αυτή την αναπτυξιακή φάση ο έφηβος επαναστατεί και αμφισβητεί τα όρια που του θέτουν οι γονείς (π.χ η ώρα επιστροφής μετά τη βραδινή έξοδο, η επιλογή των φίλων, η αγορά του δίκυκλου, το κάπνισμα, το είδος της μουσικής, η ένταση της μουσικής, η διάρκεια των τηλεφωνημάτων, οι ώρες που ξοδεύονται για διάβασμα, η σεξουαλική συμπεριφορά κ.ά). Όσο δημοκρατικοί και μοντέρνοι και αν είναι οι γονείς, ο νέος προκαλεί, παραβιάζοντας αυτά τα όρια και λειτουργεί ανταγωνιστικά στο ρόλο των γονιών του.
Ανάλογη είναι η αμφισβήτηση που εκδηλώνει ο έφηβος στους καθηγητές και κατ' επέκταση στο ίδιο το σχολείο, (π.χ αδικαιολόγητες απουσίες στο μάθημα, επιδεικτική αδιαφορία στην ώρα της παράδοσης, άρνηση να συμμορφωθεί με τους κανόνες του σχολείου, συγκρούσεις με τους καθηγητές, κά).
Τέλος, υπάρχει μία γενικότερη αμφισβήτηση της κοινωνίας - "του κόσμου των μεγάλων" - που εκδηλώνεται κυρίως μέσα από το ντύσιμο, το λεξιλόγιο και τις συμπεριφορές και έχει σαν στόχο την πρόκληση.
Ποιες είναι οι αιτίες;
Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τον έφηβο "επαναστάτη χωρίς αιτία", όμως υπάρχουν αίτια που προκαλούν αυτή την αντιδραστικότητα, όπως:
- Το "παιδί" νιώθει πως αποκτά περισσότερη δύναμη στη σχέση του με τους γονείς του και προσπαθεί να επιβληθεί και να διεκδικήσει μέσα από τη σύγκρουση.
- Ο νέος διαπιστώνει την ασυνέπεια των μεγάλων. Όσο το παιδί είναι μικρό δέχεται τα "πρέπει" που του επιβάλλονται αδιαμαρτύρητο. Αυτό συμβαίνει, όχι μόνο γιατί δεν έχει τη δύναμη να τα αμφισβητήσει, αλλά γιατί πιστεύει ότι εκείνοι που τα διδάσκουν τα τηρούν κιόλας. Μεγαλώνοντας ανακαλύπτει ότι οι μεγάλοι του διδάσκουν αρχές που τις παραβιάζουν οι ίδιοι, ενώ παράλληλα περιορίζουν εκείνον. Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα, ο έφηβος να απορρίπτει τους μεγάλους και τις αρχές τους.
- Οι προσδοκίες που του προβάλλουν οι άλλοι (ιδιαίτερα οι γονείς), του προκαλούν θυμό και αντιδρά προκειμένου να απαλλαχτεί τουλάχιστον προσωρινά από τις προσδοκίες τους.
- Συναντά δυσκολίες στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του λόγω των πολλαπλών, διαφορετικών και αντιφατικών πληροφοριών και μηνυμάτων.
- Παρουσιάζει αδυναμία στην ισόρροπη συσχέτιση του θέλω και του πρέπει.
- Ο εφηβικός εγωκεντρισμός που αποσκοπεί στην ανάπτυξη της εικόνας του σωματικού εαυτού και στη διαμόρφωση ταυτότητας του Εγώ. Ο νέος κυριεύεται από την έντονη επιθυμία να στραφεί στον εαυτό του, που του φαντάζει πια άγνωστος εφόσον αρχίζει τώρα να μπαίνει στη διαδικασία συνειδητοποίησης του ποιος είναι, ποια στοιχεία τον εκφράζουν και τον αποτελούν ως προσωπικότητα. Θέλει να μάθει περισσότερο για τα θέλω του, τις επιθυμίες του, τι του ταιριάζει και τι όχι.
Πηγή : tlife
Επιμέλεια :
Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker
